Al in 2012 begon ik over ‘het boek’- een verslag over twee jaar Oostenrijk moest het worden. In 2014 lanceerde ik mijn eerste website, ook al stond er nog geen letter op papier. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik kon blijven schrijven. In juni 2018 boekte ik een schrijfvakantie en dat dwong me om dan voor het eerst echt iets op te schrijven. Iets dat geen verslag meer was, maar een roman. Gebaseerd op ware feiten, dat dan weer wel. In maart 2019 ronde ik de eerste versie af. In deze blogs deel ik meer over de inhoud van het verhaal. Dat ondanks alle ontwikkelingen en veranderingen nog altijd de titel Verdwaald in Tirol heeft.
Selfpublishing - dat is toch voor auteurs wiens boek niet goed genoeg is? Of toch niet - is het mogelijk ook een bewuste keuze van auteurs. Bijvoorbeeld omdat ze meer invloed willen? En wat heeft dit eigenlijk met Verdwaald in Tirol te maken?
Daar ga ik weer: een fragment uit het boek. Het voorstelbericht van Steffi, dat ze stuurt naar de expatgroep in Innsbruck. En nou ja, via dit blog ook aan jou. Zodat je haar vast wat beter leert kennen. En je een beetje een beeld krijgt hoe ik feiten door elkaar hussel tot een nieuw verhaal.
Wanneer is het moment aangebroken om iets van de inhoud van je boek te delen? Als je op 80% bent? Als je eerste hoofdstuk af is? Ik zit ergens tussenin - met het idee 'deel 1 is af.' Ik denk vier delen te schrijven, maar of ik nu op 25% ben of misschien pas op 10%, ik weet het niet. Hoe dan ook: tijd om de hoofdpersonen te leren kennen.
Hoofdpersonen - ze maken je boek. Als ik een hoofdpersoon niet symphatiek vind, haak ik snel af. Maar hoe zit het eigenlijk met de naam van een personage? Heb je meteen een beeld van een persoon op basis van een naam? Ik niet, maar anderen wel zo heb ik gemerkt. E
Iets dat mist in mijn schrijfproces is toch wel geregeld schrijven. En daar heb ik nu een steun voor in de rug, een heuse schrijfplek op een vast moment met een partner in crime.
Het liefst loop ik doelgericht van A naar B. Maar het schrijfproces verloopt niet altijd zo doelgericht is inmiddels mijn ervaring. Al vallen de stukjes langzaam op hun plek en dat is wel een blog waard.
Tsja voor ik verdwaalde in Innsbruck, begon het ooit met een optimistisch idee van naar het buitenland verhuizen. Dit bericht is van dat prille begin - ik probeer het ook zo te schrijven, alsof ik nog niet weet hoe en wat. Of dat gelukt is? Dat laat ik aan jou om te beoordelen.
In mei 2016 schreef ik voor het wijkblad van de wijk Het Hofke, waar ik ben opgegroeid, de maandelijkse tekst voor De Wisselpen. Die deel ik natuurlijk ook graag met jullie - een van mijn eerste (proza)teksten die daadwerkelijk gedrukt is. Hoera!
Ik schreef het toch, toen we van Oostenrijk naar Duitsland verhuisden? Wat ik precies schreef? Nou dat ik een boek zou gaan schrijven en dat jullie mij, als ik er een jaar later nog niets over had geschreven, aan mijn jasje moesten trekken hoe het er nu mee stond. Het jaar ging voorbij en ik deed niets aan het boek. Nou niets, ik begon te...
Vandaag is het 2 jaar geleden dat we in Oostenrijk aankwamen – na een lange reis reden we rond 21u eindelijk onze straat in, waar ik voor het eerst het appartement zag waar we 2 tot 3 jaar zouden wonen. Inmiddels weten we dat het 2 jaar en ongeveer 3 1/2 maand zal zijn 🙂 Het lijkt me een mooi moment om aan te kondigen dat ik van plan ben een...
Voelt zich geen mevrouw, maar meer een meisje. Schrijver, dromend realist, niet lullen maar poetsen, stad of dorp, Nederland of buitenland. Schrijft over van alles en nog wat, tot het boek Verdwaald in Tirol het licht zal zien.