Op mijn twintigste verliet ik het ouderlijk huis, op mijn eenentwintigste de plaats waar ik geboren werd. Sindsdien woonde ik in drie landen, vijf steden en tien huizen. Ergens settelen, je thuis voelen – ik kan er uren over schrijven. Dat doe ik dus ook regelmatig. De blogs hierover vind je in deze categorie.
Ik had beloofd je op de hoogte te houden van alle stappen tot aan de publicatiedatum van 8 mei. Vandaag start de volgende fase: de voorverkoop! Tijdens de voorbereiding op deze fase kreeg ik hulp. Meer weten? Lees snel verder!
Een wijncursus, is dat leuk? Wij dachten van wel en schreven ons in voor de cursus SDEN2 bij onze favoriete wijnwinkel, Marius in Wassenaar. En wat denk je? Het is nog leuker dan gedacht!
Een queeste - een zoektocht, die haast onmogelijk te volbrengen lijkt. Hoe ik hierbij kwam? Het had iets te maken met de zon en een fietstocht en een studie Middeleeuwse letterkunde. O en met een manuscript natuurlijk.
En toen was daar tijdens ons interrailavontuur ineens het moment om 'even' naar Innsbruck te gaan. Hoe dat voelde en wat dat met me deed? Lees vooral verder.
Een van de dingen die ik bijzonder vond aan het wonen in het buitenland, was hoe het me juist dichterbij sommige mensen bracht. Klinkt zeker tegenstrijdig? Dat snap ik wel, dus laat het me uitleggen.
Ken je die oude reclame slogan, 'Ik ben niet bang voor de tandarts, want ik heb zo goed gepoetst!' Nou ik ben dus wel bang voor de tandarts. En jij?
Als je uit een stad weggaat, laat je dingen achter je. Vervelende dingen - die misschien de reden waren waarom je wegging - maar ook mooie dingen. En mooie mensen. Een van die mooie mensen is Loes.
Ruim drieeneenhalf jaar hebben we mogen genieten van het uitzicht op de Maas en de Erasmusbrug. De eerste keer dat ik in dit appartement kwam kijken, was dat het eerste dat ik dacht ‘werken met uitzicht op de brug – wauw!’ En ik kan je zeggen: het verveelt nog steeds niet. Op deze laatste nacht in Rotterdam – morgen wordt...
Rotterdam - de stad waar ik altijd wilde wonen en waar ik dan eindelijk ging wonen toen we terugkwamen in Nederland. Maar ook de stad die nu een hotspot is, in allerlei lijstjes staat. Hoe combineert dat met er langer willen settelen?
Een vriendelijk woord doet wonderen. Toch? Ik vind van wel - maar dat is niet iedereen met me eens, denk ik.
Terugkijken - we doen het allemaal. Maar wat als je merkt dat je geheugen toch wel gekke dingen doet bij dat terugkijken? Of als je van sommige dingen geen idee meer hebt wanneer het precies gebeurde?
Een kerstboom met kluit. In theorie kun je deze in de tuin zetten en volgend jaar weer binnen zetten. Maar wat als je in het centrum van Rotterdam woont, met een balkon en geen tuin?
We schrijven begin jaren 90 en ik was fan – fan van Madonna, fan van Michael Jackson en … fan van Guns ’n Roses. Dat kon toen nog, want ik was een tiener en als tiener kun je echt fan zijn van een muzikant. De combinatie is misschien wat wonderlijk, maar tsja over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Tot op de dag van vandaag...
Sommige mensen weten precies wat ze willen en hoe ze daar gaan komen. Zo ben ik geloof ik nooit geweest; vandaag denk ik dat ik het liefst schrijfster ben, maar morgen wil ik misschien wel kok worden. Maar is dat erg? Nee - denk ik inmiddels. In dit blog lees je hoe ik tot die conclusie kwam.
Een van de meeste memorabele docenten die ik had tijdens mijn jaren op het VWO was mijn leraar Duits. Daar waren best veel redenen voor. Zijn uiterlijk bijvoorbeeld – hij zag er een klein beetje uit als een dwerg; vrij klein, altijd met een geblokt hemd, een ringbaard en een pijp in zijn mond. Nee hij rookte niet in de klas – dat mocht ook in mijn...
Voelt zich geen mevrouw, maar meer een meisje. Schrijver, dromend realist, niet lullen maar poetsen, stad of dorp, Nederland of buitenland. Schrijft over van alles en nog wat, tot het boek Verdwaald in Tirol het licht zal zien.