Koken doe ik al heel lang en met veel plezier. Het liefst probeer ik regelmatig wat nieuws uit. Door de jaren heen is ons weekmenu dan ook regelmatig gewisseld. Zo ook in Innsbruck – maar of ik nou kan zeggen dat ik daar typisch Oostenrijks eten ging klaarmaken?

Voorgesneden groenten, potjes en pakjes

In de tijd voor we naar Innsbruck vertrokken, werkte ik veel en maakte ik lange dagen. Meestal dook ik rond 19u de Albert Heijn om de hoek in. Wel vers koken, maar ook: heel snel. Een van de meest gemaakte recepten in die tijd was een zak voorgesneden prei, rode uit en champignons, met stukjes kipfilet (ja – ook voorgesneden), boursin cuisine en pasta. Ook de wereldgerechten kwamen geregeld op tafel. Net als de al in partjes gesneden en voorgegaarde aardappels, in verschillende vormen en smaken. O en laat ik de Turkse bakker op de hoek niet vergeten, met verse Turkse pizza’s. Hij had een goede klant aan ons. Uitgebreider koken deed ik vooral in de weekenden, maar ook niet ieder weekend.

Weer zelf aan de slag

En toen gingen we dus naar Innsbruck. Waar ik meer tijd had en waar tot mijn verbazing in de grote, goed gesorteerde supermarkt geen voorgegaarde aardappelschijfjes te koop waren. Laat staan dat er voorgesneden groenten lagen. Pas een paar maanden geleden hoorde ik overigens van Joor dat voorgesneden groenten vooral in Nederland veel gebruikt worden. Toen dacht ik dat het vooral iets typisch Oostenrijks was, dat ze het daar niet hadden. Ik ging dus weer meer zelf aan de slag. Al duurde dat even, want de eerste tijd kwamen de befaamde gevulde paprika’s uit blik ook echt op tafel. Net als in Verdwaald in Tirol dus.

Typisch Oostenrijks koken

De gerechten die op tafel kwamen waren meestal niet typisch Oostenrijks, maar wel geïnspireerd op wat ik in de supermarkt wel en niet kon kopen. Op een gegeven moment werd ik bijvoorbeeld gek van het feit dat in zo’n beetje ieder brood kummel (in Nederland beter bekend als karwijzaad) zat. De supermarkt verkocht verse gist en zo ging ik aan de slag met zelf brood bakken. Iets dat ik tot op de dag van vandaag graag doe! Van het oude brood maakte ik dan weer een visschotel, met champignons, tomaat, mozzarella en broodcroutons dus. Niet typisch Oostenrijks, maar het staat bij ons wel bekend als Oostenrijksvispannetje. Wel typisch Oostenrijks: goulash van hert met Spätzle en Rotkraut.

Zwaar en machtig

Het eerste weekend dat we in Innsbruck op pad gingen, bleek al snel dat je in een restaurant niet makkelijk een broodje met beleg kon eten. Want zo Nederlands was ik wel, dat dit mijn voorkeurslunch was. In de bakkerijen kon het overigens wel – maar wij gingen naar een restaurantje op het plein bij het befaamde gouden dakje. Met typisch Oostenrijkse of misschien eerder Tiroolse gerechten als Tiroler Gröstl  en Strammer Max. Ik vond het in het begin vooral zwaar en machtig. Mijn favoriete restaurants waren dan ook niet typisch Oostenrijks. Simone vertelt je daar meer over in het volgende filmpje.

Improviseren

Inmiddels weet ik dat de Oostenrijkse keuken veel gevarieerder is. Sterker nog, afgelopen jaar in Wenen genoot ik vooral ook van het eten en drinken. En iets dat ik meegenomen heb uit Oostenrijk: kook met je wat je hebt of wat je kunt vinden in de supermarkt. Regelmatig kwam ik met een recept in mijn hoofd in de winkel, maar bleek het gewenste vlees of gevogelte er niet te zijn. Dan improviseerde ik wat en daarmee is koken voor mij nog leuker geworden. Vandaar ook de link met koken in Verdwaald in Tirol. Maar dat had je inmiddels denk ik al geraden …

Nu ben ik wel benieuwd: wat is jouw beeld van de Oostenrijkse keuken? En heb je een favoriet, typisch Oostenrijks gerecht dat je graag eet? En misschien wel thuis maakt?

Omslagfoto: Tim Photoguy op Unsplash.