Hiep hiep hoera – er is eentje jarig! Vandaag wordt mijn papa 65 – pensionado denk je dan, maar ja mijn papa is al een tijdje officieel niet meer aan het werk. Officieus werkt hij sinds die tijd als vrijwilliger nog harder dan vroegah en blijft hij dat denk ik nog wel doen, ook nu hij 65 is. AOW krijgt hij immers nog niet, dus achter de geraniums kan hij nog niet gaan zitten…. Dat werken doet hij wel tussen de vakanties door – want mijn papa gaat samen met mijn mama nogal eens op vakantie. En ik geef ze groot gelijk, ik zou precies hetzelfde doen! Mits ik mijn eega meekrijg dan wel, maar goed ik heb nog 27 jaar plus wat maanden om hem daarvan te overtuigen.
65 jaar dus. Ik moest denken aan mijn oma en toen zij 65 werd. Ik kan me de roze strippenkaart nog herinneren die ze had. Misschien kreeg je die al wel eerder dan met je 65e, ik weet het niet meer precies. Toch weer dat geheugen ? Ik moest er ook aan denken dat ik toen dacht ‘stok oud!’ en dat ik nu denk ‘mijn vader? Oud? Wel nee! Hij wandelt, fietst, tennist en reist half Europa door. Hij kan nog 100 jaar mee.’ Ok, dat is best wel veel, 100 jaar. Maar in ieder geval nog wel 30 jaar. Ofzo. Het is een gek idee dat hij er ooit niet meer zal zijn namelijk. En in mijn vaders kant van de familie wordt ‘men’ vaak niet zo oud. Niet dat ik nu bij ieder hoestje of kwaaltje van mijn papa denk ‘het is bijna zo ver’, maar ik denk er af en toe wel aan.
Maar veel vaker denk ik aan de gezelligheid in mijn ouderlijk huis. Aan de bonte collectie vrienden die er zijn op een feestje en die er ook afgelopen zaterdagavond waren. Aan mijn moeder die vooraf denkt ‘buh, feestje, ik doe het nooit meer’ maar die gedurende de avond mensen steeds liever en leuker gaat vinden en die eigenlijk wil dat de avond nooit voorbij gaat. Aan mijn papa die dan af en toe naar haar kijkt en denkt ‘dat wordt een pittig dagje morgen.’ En die dan volgens mij ook denkt ‘over 3 weken zitten we weer lekker samen in de caravan.’ Op de camping maken ze dan nieuwe vrienden en sommige daarvan, die komen dan volgend jaar misschien wel op mijn moeders 65e verjaardag. Prachtig vind ik dat. En dan denk ik ‘hopelijk ben ik over 27 jaar ook zo.’ Met wat kleine aanpassingen dan.
Lieve papa, gefeliciteerd. Moge je glas altijd vol zijn, zodat je bloemen niet verwelken. Hatseflats!
Gefeliciteerd met de verjaardag ? van je lieve paps.
Wat lief geschreven!
Nou dan zal ik als lieve papa van 65 maar even reageren! ikzelf vond het niet zo’n aparte dag, vooraf dan. Daar dachten onze dochters met name heel anders over. Terecht? Ja hoor! Voorheen kreeg je dan AOW en ging je met pensioen! Het eerste krijg ik pas over een jaar en het tweede heb ik (en dat is veel belangrijker!) al bijna 9,5 jaar. Jaren waarin je heel veel mooie en leuke dingen kunt doen. Inderdaad ook met vrijwilligerswerk, waar je heel veel mensen blij mee krijgt en zelf mooie verhalen hoort. Genoeg voor een heel boek zou ik zeggen, Astrid!
De verjaardag zelf! De mooie eigen teksten van onze dochters en aanhang van het lied Papa en Lumumba van Urbanus (ons gezinslied) was voor mij, samen met de schitterende fotocollecties toch wel het hoogtepunt van de avond. De vele reacties, heerlijk!
Meiden, Steven, Lum, Laura, mijn organisator, Anneke en gasten: BEDANKT!
Hoi Astrid,
Het is lang geleden dat je dit schreef. Toch een mooi stuk. Gek genoeg wordt je je er soms bewuster van dat je ouders al weer een dagje ouder zijn. Ook ik link mijn ouders aan de leeftijd van mijn opa en oma. Zij hebben allebei op 72ste het leven verlaten. Er zat wel wat jaar tussen overigens.
Mij ouders worden dit jaar 70. En ja dan denk je vreemd genoeg; nog 2 jaar en dan? Eigenlijk heel raar als je na kijkt wat ze nog doen. Op vakantie gaan, sporten en of wandelen en dan ook nog vrijwilligers werk.
Lekker fanatiek. Hoop dat ik tegen die tijd dat ook nog ben
Ja 72, dat is raar. Maar hoop echt dat ze nog langer van het leven mogen genieten. En dat we nog veel leuke momenten met hun mee mogen maken. Want kaarten met zijn 4-en is toch gezelliger dan met zijn 2-en.
Groetjes Joram