En daar zat ik weer op een vliegveld te wachten. Sinds we in Innsbruck wonen, ben ik regelmatig met het vliegtuig naar Nederland en Frankrijk geweest. Een keer vlogen we zelfs binnen Oostenrijk – naar Wenen. Het lijkt wel of er een vloek op rust als ik alleen vlieg; als ik goed tel is het maar een keer gelukt om zonder vertraging te vertrekken naar de plek van bestemming. Vandaag was het weer raak. Om 16.35u zou ik naar Amsterdam vertrekken. Maar al bij aankomst op het vliegveld was duidelijk dat dit niet zou gaan gebeuren – verwachte vertrektijd: 18.20. 10 minuten nadat we eigenlijk in Amsterdam zouden landen.

Het vervelendste van dit soort vertragingen vind ik eigenlijk nog de onduidelijkheid. Meestal is namelijk totaal onduidelijk waarom je die vertraging nu oploopt en of het vliegtuig niet toch eerder of later zal vertrekken. Daar is natuurlijk niet altijd wat aan te doen – in geval van mist hier in het dal of flinke sneeuwval op de bestemming bijvoorbeeld. Dan kan de vriendelijke dame achter de balie mij ook weinig vertellen. Maar vandaag is de lucht strak blauw – zowel hier als volgens de berichten in Amsterdam. De vlucht komt direct van Amsterdam, landt hier en gaat dan na een korte stop weer terug naar Amsterdam. Waarom kan niemand dan vertellen wat er aan de hand is en hoe lang dat gaat duren? Vanaf ons huis naar het vliegveld is het ongeveer een twintig minuten, ruim gerekend. Als ik zeker wist dat ik pas om 18.20 zou vliegen, zou het dus nog de moeite zijn heen en terug naar huis te gaan. Maar die garantie krijg ik niet – waardoor ik dus gedwongen ben hier te blijven zitten.  En gek hoor: ook al heb je een boek, een laptop en een MP3-speler bij je, toch zat ik dan liever thuis op het balkon.

17.20 – hopelijk nog maar een uurtje wachten…