Verjaardag

Lieve lezer,

Gisteren werd ik 42. Mijn verjaardag vierde ik met mijn eega, ontbijt met cadeautjes op bed en met een rondje hardlopen. Van 42 minuten, mooi symbolisch: een minuut voor ieder jaar. Het is iets dat veel hardlopers doen op hun verjaardag, een rondje lopen dat iets te maken heeft met getallen.

Marathon Rotterdam

Een hele tijd geleden werd bekend dat de marathon van Rotterdam, die altijd in april is, vanwege corona naar 25 oktober werd verzet. Het schoot natuurlijk toch even door mijn hoofd ‘een marathon op je verjaardag, hoe gaaf is dat? 42 km door Rotterdam, op je 42e verjaardag.’ Het schoot er net zo snel weer uit; zoals ik pas al schreef ging het hardlopen al een tijd niet zo lekker. En dan vierde ik toch liever mijn verjaardag met familie en vrienden. Net als zo veel wedstrijden dit jaar, ging ook de marathon van Rotterdam uiteindelijk niet door. Net zo min als mijn verjaardagsfeestje dus.

Virtuele marathon

Maar zoals ik mijn verjaardag toch een beetje vierde een dag eerder met bezoek van mijn zus, schoonzus en neefjes, bedacht ook de organisatie van Rotterdam een oplossing. De marathon werd een virtueel evenement en zo kon ik er gisteren toch een beetje aan meedoen. Niet officieel, want ik ging niet specifiek voor een afstand, maar voor een duur. En dat voelde geweldig, want dat laat zien dat het ren – wandel – ren programma waar ik sinds een tijdje mee bezig ben zijn vruchten afwerpt. En wat was het heerlijk om weer mijn oude rondje Wassenaar te kunnen uitlopen zonder pijn! Ik genoot van de herfstluchten en van de vele blaadjes op de weg. Geen bezoek dit jaar op mijn verjaardag, maar dit was echt een heel fijn cadeau. Soms kan een 5 kilometer loopje als net zo’n prestatie voelen als een hele marathon.

Nog meer getallen

Tijdens het hardlopen dacht ik na over het afgelopen jaar, wat er allemaal gebeurd is sinds mijn vorige verjaardag. Mooie dingen, zoals het verschijnen van Verdwaald in Tirol en de fijne reacties daarop, reisjes met mijn eega naar Wenen en Parijs, fijne momenten met familie en vrienden. Maar ik dacht ook aan de minder mooie dingen, waar het virus toch echt wel op een negatieve nummer 1 positie staat. Ik dacht ook aan mijn opa, die altijd zei dat je sommige leeftijden zo fijn kon omdraaien. Dan was je ineens een stuk jonger. 42 zou dan dus 24 worden. Bij sommige leeftijden kan dat dus niet, bij 18 wordt je dan ineens 81. Zelf zou hij dit jaar 1 zijn gewoorden – 100 wordt 001. Zou hij dat fijn hebben gevonden, opnieuw beginnen? Dat brachte me op de gedachte of ik het eigenlijk fijn zou vinden, 18 jaar jonger zijn.

Terug in de tijd

Ik dacht aan alle dingen die er de afgelopen 18 jaar zijn gebeurd. Onze trouwdag kwam meteen in me op, direct gevolgd door de emigratie naar Innsbruck en later Erlangen. De fijne mensen die ik heb leren kennen, privé en op het werk. Reizen naar de VS, naar Japan en ook de interrail vakantie. Ook aan de mindere dingen dacht ik. Vrienden die ziek werden, een huis verkopen in de crisis, geen idee hebben wat met mezelf aan te vangen in Oostenrijk. Maar ook daar weer de helpende hand van zo veel mensen. Wat nou als ik die mensen nog niet zou kennen, of niet meer leer kennen als ik wel 18 jaar terug in de tijd ga en zij niet? Tijdens het nadenkend hardlopen kwam er een grote grijns op mijn gezicht. Bij de gedachte dat opa nog steeds springlevend is, omdat het nog zo regelmatig over hem gaat. En bij de gedachte dat zijn wijsheid voor mij niet opgaat. Ik ben nog niet op de leeftijd dat ik de cijfers wil omdraaien.

In de toekomst

Nog eens 18 jaar verder en ik ben 60. Zou dat wel een leeftijd zijn waarop ik denk ‘ja opa, nu wil ik het omdraaien?’ Dan ben ik ineens weer 6, sta ik aan het begin van mijn leven in plaats van de helft ruim voorbij. Ik weet het niet – de tijd zal het ons leren. Voor nu ben ik vooral blij met wat ik de afgelopen 18 jaar heb mogen beleven, de mensen die ik heb leren kennen. Die grijze haren neem ik inmiddels op de koop toe.

0 reacties

Geef een reactie