Inmiddels zijn er al best wat mensen langs gekomen hier in Innsbruck. De meeste voor een weekend. Twee weken geleden kwam er voor de tweede keer iemand langs die in de buurt op vakantie was en ook een dagtripje naar Innsbruck maakte. In september waren het Lonneke en Gerben, nu kwam Simone onze nieuwe woonplek bekijken. De dagen voor ze komt lig ik ziek in bed, maar op dinsdag krabbel ik langzaam op. Want: een afspraak even een dag of twee verzetten is nu geen optie meer!

Op woensdag loop ik naar het station om Simone op te halen, die helemaal op tijd met de trein gearriveerd is. We lopen eerst naar ons appartement voor een rondleiding en gaan dan de stad in om te lunchen. En dan bedenk ik dat er in de afgelopen maanden toch wel het nodige veranderd is. In september kon ik met moeite das goldenes Dachl vinden, waar ik Lonneke en Gerben zou treffen. Inmiddels kan ik aanwijzen waar de highlights in het oude centrum van Innsbruck zich bevinden en weet ik dat het gouden dakje niet het mooiste is dat Innsbruck te bieden heeft. In september was het nog zoeken naar een plek om even wat kleins te eten. Nu loop ik zonder twijfel naar een plaats waar Simone en ik als lunch iets anders kunnen eten dan een typisch Oostenrijks gerecht als knudeln of worst. Best lekker hoor, maar ik ben toch meer van de wat lichtere lunchgerechten. Ook weet ik inmiddels de winkels te vinden – waardoor ik Simone ook naar het tweede Tom Tailor filiaal kan brengen. Vergis je niet: heel belangrijk 🙂 Het afscheid viel ook beduidend minder zwaar – hoe gezellig de dag ook was (dank Simone!), het voelde nu meer als het afscheid zoals ik dat in Leiden ook had van vrienden die terug gingen naar Den Haag of Eindhoven.  Ben benieuwd wanneer de volgende ´daggast´ komt. Iemand binnenkort toevallig in de buurt? 🙂