Lieve lezer,
Het is weer stil geweest hier hè. Ik zal het maar eerlijk bekennen, de afgelopen weken ben ik vooral druk bezig geweest op Instragram, waar ik soms halve blogs bij een foto schrijf. Tot wel drie keer per week! En daardoor is het hier wat stiller geweest. Maar nu heb ik iets dat ik op Instagram tegenkwam en hier ook wil delen. De twaalf boeken die van mij een lezer maakten. Iedere maand een nieuwe aanvulling.

Welke twaalf boeken maakten van jou een lezer?

Eerst maar eens vertellen waar ik deze inspiratie op deed. Ik zag een foto voorbij komen op Instagram bij @wijsmettaal, die het idee op haar beurt weer zag bij @sjoske.spreekt.boekdelen. De simpele vraag die ze stelden: welke twaalf boeken hebben van jou een lezer gemaakt? Natuurlijk ging ik daar over nadenken en kwam ik op een heleboel prachtige boeken en heel veel mooie herinneringen. En dus… besloot ik niet 12 boeken in een keer te noemen, maar gewoon lekker iedere maand een post te doen. Die zet ik gewoon iedereen maand op het blog erbij.

Januari, boek 1 📙: Wipneus en Pim ⁠

Ja Wipneus en Pim dus – die las ik al voor ik naar de lagere school ging, tenminste dat is mijn herinnering. Al kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat ik al op mijn zesde zelf boeken kon lezen. ⁠Ik las al jong, maar zo jong?

Ik moet hierbij meteen aan mijn opa denken, want bij hem maakte ik kennis met deze kabouters. Hij sprak ook een boek van Wipneus en Pim in op een bandje – wat misschien nog wel ergens rondzwerft in de familie-archieven. De foto op de voorgrond is door hem ingelijst, in een serie van zes lijstjes, met zes kleinkinderen. Al had hij er zeven, maar ja… er waren maar zes van deze vreselijk kitscherige fotolijstjes in de ketting. Ik denk dat ik hier 4 of 5 ben. Nog geen echte lezer dus!⁠

⁠
De boekjes heb ik zelf nooit gehad – maar speciaal voor deze post heb ik er wel eentje opgesnort via boekwinkeltjes. En ja, ik heb het herlezen. Het was zo uit 😋⁠
⁠

Februari, boek 2 📙: Het grote boek van Madelief

Het grote boek van Madelief dus. Eigenlijk is dat een beetje valsspelen, want het is niet 1 boek, het zijn er 5. Maar ik ken het als een groot boek, een boek dat werd voorgelezen door Meneer De Wit in groep 5 van de basisschool. ⁠

Maar ja… iets met geduld en willen weten hoe het verder ging. Ik vond de avonturen van Madelief veel te leuk om te kunnen wachten tot vrijdagmiddag, als onze leraar weer een verhaaltje ging voorlezen. Als hij er was tenminste, want soms kregen we op vrijdag een invaller en die las niet voor…

Ik weet niet hoeveel weken ik precies heb gewacht voor ik zelf verder ging lezen. En omdat voorlezen toch echt anders is dan zelf lezen, genoot ik net zo goed als het tijd was voor het voorleesmomentje. Mijn cijfers voor lezen waren trouwens ook prima, daar hebben de avonturen van Madelief vast aan bijgedragen 😁⁠
⁠
Het boek staat nog altijd bij mij in de kast, maar niet alleen bij mij, ook bij mijn zus Linda. En hoe leuk is het dan als zij hieruit gaat voorlezen aan mijn neefjes en ik dat af en toe ook gewoon kan doen. Ik kijk er nu al naar uit! Maar voor nu begin ik met herlezen.⁠

Maart, boek 3 📙: Kinderen van Moeder Aarde

Net als vorige maand… speel ik weer vals. Want ook nu is het meer dan een boek, het is de driedelige serie Kinderen van moeder aarde van Thea Beckman. En pas nu ik ze weer uit de kast haalde, bedacht ik me dat dit gezien kan worden als het begin van mijn fascinatie voor dystopische boeken. ⁠De serie speelt na een verwoestende Derde Wereldoorlog, waarin landen elkaar met kernbommen compleet verwoesten. Moeder Aarde reageert daarop: de aarde kantelt. In voormalig Groenland overleeft een groep mensen deze verwoesting en begint een nieuwe beschaving. Een waar vrouwen aan de macht zijn. #girlpower avant la lettre! 👑

Hoor ik je nou denken ‘Huh, dystopisch?’: dat zijn dus boeken die spelen na een gebeurtenis die de wereld totaal op zijn kop zet. Denk aan De Hongerspelen, Wool en Divergent. En denk dus ook aan Thea Beckman! Al wordt deze serie als toekomstroman aangeduid.⁠⁠

Ik ben weer begonnen in dit boek en toen bedacht ik me dus dat dit de eerste van heel veel dystopische triologieën is die ik heb gelezen. Mijn idee dat het vooral een Amerikaans genre was klopt dus helemaal niet. Ik werd meteen weer dit verhaal in gezogen. Al viel me ook op dat Beckman best ingewikkelde woorden gebruikt. Daardoor vroeg ik me meteen af of haar boeken nog veel gelezen worden.⁠

April, boek 4 📙: De boeken der kleine zielen

Ik begin een trend te ontdekken… een heleboel van de boeken die ik noem in deze serie zijn stiekem meer dan een enkel boek. Dit zijn er eigenlijk vier, al zitten ze vaak wel in een band: De boeken der kleine zielen van Louis Couperus.⁠

⁠De bibliothecaresse op mijn middelbare school bracht me op dit idee. Ze klaagde dat vrijwel geen enkele scholier nog Couperus las, iedereen vond het te ouderwetsch. Ik ging de uitdaging aan en werd de wereld ingezogen van de Haagsche côterieën, waarin veel gepraat werd over wat iedereen wel en niet deed en of dat wel zo heurde. ⁠ ⁠

Ik verslond hierna veel boeken van Couperus en later ging ik zijn verzameld werk verzamelen, toen het uitkwam in deze mooie, zilveren reeks. Inmiddels heb ik daarvan ook weer veel weggedaan, want eerlijk is eerlijk: niet alles van Couperus vind ik even geweldig. Maar de zogenaamde Haagse romans blijven favoriet.⁠ Den Haag ademt nog altijd Couperus; je kunt Constance (hoofdpersoon in de Boeken der kleine zielen) nog bijna rond zien lopen. ⁠

Mei, boek 5 📙 : De vriendschap

Terug naar 1996, het mondelinge schoolexamen Nederlands over de leeslijst. De vriendschap van Connie Palmen stond met stip op nummer 1 op die lijst. Mijn docent vond het maar een vrouwenboek. Tsuh. 🤓⁠ ⁠

Voor mij was het een revelatie. Zoals wel vaker kan ik dan niet goed onder woorden brengen waarom ik iets zo briljant vind. Naar mijn idee moet je het dan maar zelf lezen. ⁠ ⁠ Ik weet nog dat ik het boek kocht, bij Van Piere in De Heuvelgalerie in Eindhoven. Toen het nog een enorme winkel was, verspreid over twee etages. Meer dan 40 gulden betaalde ik voor de hardcover. Misschien wel de eerste die ik ooit kocht, in ieder geval de eerste die ik me herinner. ⁠ ⁠

Nog niet zo lang geleden las ik De Vriendschap opnieuw. Gevaarlijk, want je weet maar nooit hoe een favoriet boek bij herlezen bevalt. Heeft het de tand des tijds wel doorstaan? Nou: meer dan. Sommige dingen komen nu nog meer binnen. De prachtige bewoording van La Palmen bijvoorbeeld. Levenslessen die ik op mijn 18e nog moest leren en inmiddels wel heb geleerd. Het mezelf herkennen in beide hoofdpersonen. Het verhaal kwam nog meer binnen. Daarmee is het denk ik ook tijd om De Wetten opnieuw te lezen. Want dat boek, dat begreep ik destijds niet helemaal. Of eigenlijk gewoon niet.⁠

Juni, boek 6 📙 The lord of the rings

Nog steeds in 1996; eindexamenjaar en The Hobbit en The Lord Of The Rings had ik kunnen lezen voor mijn mondeling Engels. Alleen… dat durfde ik niet. Bang dat ik details zou vergeten en mijn strenge docent Engels zou denken dat ik het boek niet in het Engels had gelezen. Wat ik dus wel had gedaan. 🤓⁠ ⁠

Tolkiens wereld is nog altijd mijn favoriete fantasy wereld. Zo favoriet dat ik een tattoo heb van de initialen van zijn naam. De boeken heb ik nooit durven herlezen. Bang als ik ben voor een teleurstelling. En voor het donkere stuk, de tochten door de naargeestige bergen. De films keek ik wel meerdere keren overigens. ⁠ ⁠ Deze editie is ook nog ongelezen. Een goede vriend die het boek wel op zijn leeslijst voor datzelfde mondeling bij diezelfde docent durfde te zetten, kreeg deze uitgave voor zijn verjaardag dat jaar. Met de prachtige illustraties van Alan Lee. Wat was ik jaloers! En wat was die uitgave toen enorm duur.

Doe je mee?

Ik ben natuurlijk enorm benieuwd welke twaalf boeken jij zou noemen! Of misschien wel welk boek komt het allereerste in jou op?⁠ Als je dit ook gaat doen, post de link naar jouw blog dan vooral in de comments. En leuk als je dan #mylifeinbookstack * gebruikt. Of je nou alle 12 de boeken ineens post of gewoon lekker eigenwijs losse berichtjes plaatst.⁠
⁠
* Ja ik weet het, een boek per keer is geen stapel, die foto maak ik op het laatst nog wel een keer. ⁠