Lieve lezer,
Afgelopen jaar publiceerde ik iedere maand op Instagram een van de twaalf boeken die van mij een lezer maakten. Eerder deelde ik al de eerste zes titels van deze reeks van twaalf boeken. Hierbij de rest. In 2022 doe ik weer mee aan een leesuitdaging via Instagram: de twaalf boeken die al te lang ongelezen in mijn kast staan. Ook die zal ik in twee delen op mijn blog publiceren. Al heb ik geen idee hoe snel ik die twaalf boeken zal gaan lezen. Net als nu iedere maand een boek? Of krijg ik de smaak te pakken en gaat het sneller? Je merkt het vanzelf.
Juli, boek 7 π: De Wildhof en Manege Picadero
Deze series hadden al VEEL EERDER genoemd moeten zijn. Maar ik dacht er pas aan toen ik het stukje ging schrijven dat bij mijn eigenlijke boek 7 hoorde. Maar jeetje – wat ik heb de boeken van Helen Taselaar verslonden!β
β
Al moet ik eerlijk bekennen dat ik de naam van deze schrijfster dus niet meer wist. Ik wist wel de naam van kennel De Wildhof (serie links) en van Manege Picadero (serie rechts). Maar dat ze van een en dezelfde schrijfster waren? Nee, dat wist ik niet meer.β
β
Een van de allereerste boeken die ik kocht was trouwens een deel uit de serie Manege Picadero. Hardcover, bij V&D, tijdens het winkelen met mijn oma. Ik had er hard voor gespaard om nu eindelijk een eigen exemplaar te hebben en ze niet uit de bibliotheek te lenen.β
Augustus, boek 8 β π: De vallei van de paarden
De vallei van de paarden – ik ben weer helemaal terug met Ayla, Jondolar en de holenleeuw in die vallei! In dit geval is het ook weer een deel van een serie, De Aardkinderen. Het tweede deel om precies te zijn. En in dit geval vond ik het tweede deel ook echt het beste. De oorspronkelijke drie delen waren sowieso het best. Deel 5 had Auel van mij niet meer hoeven schrijven.β
β
Ik las deze boeken na de aanprijzing van mijn moeder toen ik een jaar of 11, 12 was. Misschien een beetje jong om alles te begrijpen, maar toen ik jaren later deel 5 las, wist ik eigenlijk alles nog. Dus veel heb ik vast niet gemist.β
β
Ik heb het boek nooit zelf gehad, ik leende het uit de bibliotheek. Het leek me dan ook wel toepasselijk om dit keer de foto ook in de bibliotheek te maken. Ik had geluk! Deel 2 was aanwezig, alle andere delen waren uitgeleend. Blijkbaar is het nog steeds een populaire serie.β
β
September, boek 9 β π: Mijn naam is Lestat
Wauw. Toen ik dit boek ging fotograferen, kwamen er zo veel herinneringen terug. De boeken van Anne Rice waren het begin van mijn nog altijd durende verslaving aan boeken over vampieren, waaruit dan weer een verslaving voor zombies voortkwam, die weer zorgde voor een fascinatie voor vrijwel alle dystopische literatuur. β
β
Er zijn tijden geweest dat ik echt niets anders las van boeken over vampieren. En luisterde naar grafkeldermuziek, zoals mijn moeder dat placht te noemen. Die muziek ging tijdens het maken van de foto’s natuurlijk ook aan en natuurlijk moesten er ook kaarsen zijn. Mijn eega dacht dat hij 20 jaar terug ging in de tijdΒ
Oktober, boek 10 β π: Het bureau
Er was een tijd dat ik niet zo veel las, althans niet voor mijn plezier. Dat was tijdens mijn studie Nederlands. We moesten al zo veel lezen, dat ik naast de verplichte boeken voor de studie eigenlijk weinig tot niets las. En dat lezen soms voelde als moeten. πβ
β
Toen ik afstudeerde, werkte ik bij een grote opleider. Daar ging het vaak over Het bureau en de enorme bureaucratie die daar heerste. Onze directeur moest er vaak om lachen en haalde het continue aan. Uit nieuwsgierigheid begon ik aan deze serie van 5.100 pagina’s. π§β
β
En echt: ik genoot van iedere pagina. Boek 7 bewaarde ik zelfs een tijd, omdat ik de reeks niet uit wilde hebben. Heel af en toe denk ik ‘zal ik nog eens beginnen…’ Maar misschien moet je sommige boeken gewoon nooit herlezen, kan dat alleen maar tegenvallen.β ..β
November, boek 11 β π: Harry Potter
Ik begon pas in Harry Potter toen er al vier boeken uit waren – wat wel zo fijn was, want toen kon ik lekker doorlezen, zonder te hoeven wachten op de volgende delen. Maar ja, na deel vier moest ook ik daaraan geloven. π€β
β
Vanaf dat moment was het standaard zo dat vanaf de verschijningsdatum van het Engelse boek ik een paar dagen niets anders deed dan lezen. Om vervolgens aan het einde van het boek mezelf te vervloeken, want dan moest ik weer een jaar wachten…β
β
Ik vind het nogal lastig om mijn favoriet uit de serie te kiezen. Ik twijfel nog steeds, tussen The Order of the Phoenix of The Half-blood Prince. Ik ga toch voor die laatste. Als verhaal vind ik dat geloof ik toch het beste. Denk ik…β
December, boek 12 β π: De Noorderlichttrilogie
In 2007 kwam er een nieuwe Nederlandse editie uit van His dark materials, zoals deze serie in het Engels heet, van Philip Pullman. Ik kreeg deze als verjaardagscadeau van mijn schoonouders. De kaart die dat bewijst zit nog altijd in het boek zag ik bij het maken van de foto.
Dit boek heeft voor mij ook echt met de dagen tussen Kerst en Oud&Nieuw te maken. Ik las het namelijk in die tijd, omdat mijn eega dat jaar naar een winterschool ging en ik dus alle tijd had om te lezen. Ik verslond de drie delen. Toen een paar jaar geleden het vervolg werd aangekondigd, kon ik dan ook niet wachten. Maar helaas… deel 1 daarvan kon me niet echt bekoren, deel 2 staat nog in de kast. Misschien toch de Noorderlichttrilogie nog eens opnieuw lezen en dan door met die reeks?
Hallo Astrid, heb je Bij nader inzien van Voskuil ook gelezen? Zijn drie delen, verschenen ergens in de jaren 60. De belevenissen van een groep studenten. Ook nog eens verfilmd voor tv.
Wel bijzonder maar geen eeuwigheidswaarde. Ook nooit zo’n hit geweest als het bureau(wat na deel 1) voor gezien hield.
Nee dat heb ik nooit gelezen. Ik dacht dat het in de kast stond, maar dat is Requiem voor een vriend, wat geloof ik vooraf gaat aan Het bureau. Ook niet gelezen trouwens π