31 juli was het zover – de release van de ‘nieuwe’ Harry Potter. Ik ben een groot liefhebber van Harry – een fan mag je wel zeggen. Daar was ik wel vrij laat mee – ik kon de eerste 4 boeken vertaald en wel lezen voor ik moest gaan wachten op boek 5. Daarna was het verschijnen van een nieuwe deel standaard een feestje voor mij. De eerste dag dat het boek uitkwam – in het Engels dus vanaf toen – werd geblokkeerd in mijn agenda en ik las het liefst door tot het boek uit was. Om daarna te denken ‘waarom zo snel – nu moet ik weer tijden wachten op een volgend deel.’ En toen was er het laatste deel – het verhaal was over. Gelukkig waren er nog de films en werd het laatste boek zelfs verdeeld over twee films. Ik weet niet hoe vaak ik ze gekeken heb – ik denk wel een keer of 10. Sinds vorig jaar ben ik ook de boeken aan het herlezen – waarbij me vooral opvalt dat er toch ook veel niet in de films zit. En hoe goed de boeken geschreven zijn. Ik ben nu weer bij boek 6 – ik ben een beetje aan het treuzelen omdat ik wel weet wat er gaat gebeuren. Geen fijne dingen – althans, deels niet.

En toen kwam het bericht van het toneelstuk en ‘boek 8.’ Eigenlijk geen boek, maar het toneelscript. Wat moest ik er van vinden? Het verhaal was wel af – waarom komt er een vervolg-dat-geen-vervolg-mag-heten? Wel leuk natuurlijk dat er spin-offs zijn zoals Fantastic Beasts and where to find them, maar een soort van nieuw Harry Potter boek, ik wist niet wat ik er nu eigenlijk van moest vinden. Donner organiseerde (uiteraard) een groot evenement en ik was nieuwsgierig. Maar ik ging niet – de hele stapel ongelezen boeken lachte me toe en leek te zeggen ‘kom op, lees ons eerst, wacht de recensies af.’ Toch kriebelde het en een paar dagen later stond ik toch bij Donner – maar het boek was uitverkocht. Ik vatte het maar op als een teken 😉

Ik ging naar Deventer, naar de grootste boekenbeurs van Europa. Ik kocht geen enkel boek (wel wat kaarten – oeps!), want bij geen enkel boek dacht ik ‘dit komt bovenaan de stapel te lezen boeken te liggen.’ Aan het einde van de dag ging ik toch nog even naar de lokale boekwinkel – daar zag ik het boek helemaal niet liggen! Ongetwijfeld was het of ook daar uitverkocht, of keek ik er gewoon overheen. Zaterdag kwam ik terug naar een stukje hardlopen, ik was alleen thuis en het zou mooi weer worden – dat leek me toch hét moment voor de nieuwe Harry Potter.

Even was het net als vroeger – lezen zo lang als je kan. Maar al vrij snel knaagde er iets. Niet het feit dat het een script is – want dat viel me eigenlijk nog niet tegen, je went snel aan de vorm. Maar een van de dingen die ik altijd zo geweldig vond aan Harry Potter waren de magische elementen in de ‘gewone’ wereld. Harry had zo je buurjongen kunnen zijn, die toevallig kon toveren. Je had zo maar een dementor kunnen tegenkomen als hij naast je woonde, of een heleboel uilen met post. Dat spreekt mij dan natuurlijk wel weer aan 🙂 Rowling wist me mee te nemen naar een wereld die enerzijds zo lijkt op die van mij en toch zo anders is. Dat miste ik in dit script. Plus, eigenlijk was het een beetje voorspelbaar. Toen ik hoorde dat het ging over een ongewilde nalatenschap dat ik meteen aan Voldemort, aan tijdreizen en ja hoor (oh – kleine spoiler). Ook dat hadden de echte boeken niet – ik geloof niet dat ik daar ooit heb gedacht ‘O Dumbledore gaat dood’ – ik dacht altijd dat hij toch nog wel terug zou komen. Net als Sirius trouwens. Dat het niet gebeurde vond ik heel verdrietig, maar ook wel goed. Het was de enige juiste keuze. Net zoals geen nieuw Harry boek schrijven eigenlijk de enige juiste keuze was. Denk ik tenminste….

Heb ik nou spijt dat ik het gelezen heb? Muh. Ik weet het niet. Ik had niet zo lang geleden hetzelfde gevoel bij het vierde boek van de Millenium triologie. Je kunt niet zeggen dat het slecht is – maar het is wel voorspelbaar. Dat vind ik bij een crime-boek nog erger dan bij een toneelscript 😉 Want ik wil wel naar het toneelstuk – maar ik wil geen vijfde Millenium-boek lezen.