Strandwandeling naar Katwijk

Lieve lezer,

Het is een prachtige strandwandeling: van de Wassenaarse Slag naar Katwijk aan Zee. Toch liep ik het pas een keer, in september 2018. Daarna waren er altijd redenen om niet te gaan. Want wat je in je eigen omgeving kunt doen, dat kan immers altijd nog een keer. Dat is mijn ervaring tenminste. Maar afgelopen vrijdag was er niets dat me tegenhield. Het was prachtig weer en ik had de hele dag de tijd.

De duinen door

Ik besloot het hele stuk te lopen. Dat is in Wassenaar altijd een ‘ding’, want je moet de brede duinrand door. Zo’n 3 kilometer breed, waardoor je vanaf ons huis bijna een uur aan het lopen bent voor je op de Wassenaarse Slag staat en de echte strandwandeling kan beginnen. Maar zoals ik al schreef: ik had alle tijd. En dus liep ik het hele stuk en koos ik niet voor een combinatie fietsen – lopen.

Nieuwe paden

Ik ontdekte vanaf hotel Duinzigt zelfs een nieuw pad. Want ik dacht ‘ik kan lopen zoals altijd, maar waarom niet iets nieuws verkennen?’ En dus sloeg ik een ander pad in, dat me uiteindelijk toch bij de parkeerplaats en De Badmeester bracht. Lang niet vervelend, want dat is wel een fijne opgang naar het strand. Even dacht ik ‘zal ik aan de koffie gaan?’, maar het was net fris in de wind en de zee riep. Ik keek uit naar door de branding banjeren, verstand op nul en blik op oneindig. Nou ja … blik op Katwijk dus.

Op naar Katwijk

Natuurlijk dacht ik op weg naar Katwijk aan de vorige keer dat ik hier liep. Mijn ouders stonden op een camping in Katwijk en dat was mijn einddoel. Mijn vader zou me tegemoet komen en we zouden wat lunchen, samen met mijn moeder. Ergens halverwege Wassenaar en Katwijk zag ik hem lopen. Hij gniffelde wat toen ik hem knuffelde en ik keek hem nieuwsgierig aan. Hij toverde een waardebon tevoorschijn die hij met een verjaardag had kregen. Tegoed voor een wandeling met lunch, ergens aan zee. Het was mijn alternatief voor de route naar Santiago en dit leek hem het ideale moment om die waardebon in te lossen. ‘Dan wordt het wel een lunch bij een strandtent, niet bij de caravan.’ Dat leek me niet meer dan redelijk, na het lange wachten.

Ada

We liepen samen verder. Waar we het over hadden weet ik niet meer precies, dat het fijn was om daar samen te lopen op een doordeweekse dag weet ik nog wel. Eenmaal in Katwijk aangekomen liepen we automatisch naar Strandpaviljoen Paal 14, waar we eerder ook al hadden gegeten. Op een van de banken op het zand zat een dame alleen en mijn vader vroeg haar of we bij haar mochten komen zitten. ‘Dat mag, als je maar niet gaat praten,’ was haar antwoord. Ik knipperde met mijn ogen en dacht ‘nou, gezellig,’ maar mijn vader dacht ‘interessant’ en kwam met een gevatte reactie.

Wassenaarse markt

Het gesprek dat volgde, want Ada bleek natuurlijk toch wel te willen praten, ging over Katwijk, Eindhoven, op vakantie zijn, maar ook over Wassenaar. Want ze werkte jaren in de bakkerij daar. En ze kwam nog regelmatig op de markt in Wassenaar. ‘Als je er eens bent, bel gerust aan voor koffie,’ stelde ik voor. Ja zo gezellig was het daar op het strand. Het kwam er nooit van, misschien omdat ze het niet serieus nam, misschien omdat ze het minder gezellig vond dan wij. Al denk ik dat niet, want ze herhaalde de straatnaam en het huisnummer een aantal keer. Misschien dan omdat ik daarna weinig dinsdagen thuis aan het werk was. Heeft ze het wel geprobeerd en opgegeven na een paar keer voor een dichte deur te hebben gestaan.

Aan het einde van de strandwandeling …

ging ik natuurlijk even kijken of ze er toevallig nu ook zat. Helaas, nee. En ook op de markt in Wassenaar vandaag zag ik haar niet. Al is het ook de vraag of ik haar anderhalf jaar later nog zou herkennen … Of zij mij. Misschien met mijn vader erbij wel? Wie weet tijdens de volgende zomer, of tijdens een strandwandeling in de herfst.

3 Reacties

  1. Evelien

    Uhm deze wandeling? Krijgt deze nog verdere informatie? 🙂

    Antwoord
    • astrid

      Wie weet – bijvoorbeeld als ik volgend jaar daar weer loop met iemand en denk aan de keer dat ik er alleen liep 😉 Maar buiten dat was het deze keer vrij eenvoudig. Geen rare omwegen, geen ontmoetingen, een stralende zon. Wat wil een mens nog meer?

      Antwoord
  2. Anneke

    Komt me bekend voor, was een superleuke ontmoeting, waar ook ik deel van uitmaakte, al sloot ik pas later aan. Een mooie dag waar we ook nog regelmatig over napraten. Wat zou ik graag nog eens naar die camping en vooral naar Paal 14 gaan. Och wie weet volgend jaar🤗

    Antwoord

Geef een reactie