Steffi’s voorstelbericht

Het schrijven gaat door – langzamer misschien dan ik zou willen, maar hé: de tekst wordt steeds langer. Tijd om jullie weer wat te laten lezen!

 

De volgende dag sta ik in ons lege appartement en realiseer ik me hoe verstandig het was hier niet te gaan slapen. Je kunt goed zien dat we het laatste half jaar weinig aan het huis hebben gedaan. De plekken waar tot een paar weken terug de meubels stonden zijn te herkennen aan de verkleurde vlakken op het behang. Alles is smerig en stoffig, maar schoonmaken heeft weinig zin als er ook nog geverfd moet worden. Eigenlijk heb ik hier maar weinig te zoeken. De schilders kunnen zelf aan de slag; ze hebben zelfs de sleutel al opgehaald bij Tessa. Er staat nog wat meubilair dat door een bevriend stel van twee etages hoger opgehaald moeten worden, maar die komen pas in het weekend langs.

Ik ga nog even op het balkon zitten, in een dapper schijnend nazomers zonnetje. De tuinset hebben we laten staan, dus ik kan nog even genieten van mijn favoriete plek. Lex klaagde altijd over het geluid van de trams en het verkeer op de Erasmusbrug, voor mij is het vooral een geruststellend achtergrondgeluid, iets dat ik nauwelijks registreer. De boten varen af en aan. Ook na de zes jaar dat we hier hebben gewoond kan ik hier nog steeds uren naar kijken. Eerder gunde ik mezelf er nooit veel tijd voor – nu is er geen afspraak waar ik heen moet rennen of vertaling die ik moet afronden.

Ik pak mijn laptop erbij en zoek de expat-groep in Innsbruck nog eens op. Op de website lees ik dat je ook een mail kun sturen om door te sturen via de maillijst van de groep. ‘Ach waarom niet?’ denk ik bij mezelf. Een half uurtje later heb ik mijn voorstelberichtje klaar en ook maar direct verstuurd aan Martina, de beheerder van de site.

 

Hi, I am Steffi and I am looking for some nice ladies to go out for coffee, or dinner and drinks. Let me introduce myself to you first.

Sinds augustus 2018 woon ik hier in Innsbruck, in een appartement vlakbij het centrum. Ik kom uit Rotterdam, Nederland en ben samen met mijn man hier heen gekomen. We hadden samen al lang de droom om weg te gaan uit Nederland en toen hij een droombaan vond hier in Wattens kregen we eindelijk de kans om dat ook echt te doen.

Zelf heb ik bedrijfskunde en Engels gestudeerd – projectleider overdag, vertalen in de avond grap ik wel eens. Ik heb een eigen bedrijf en van daaruit wil ik blijven werken. Ik ben gek op mijn werk en het brengt me op veel verschillende plekken. Maar wel pas weer vanaf november, nu wil ik eerst Innsbruck leren kennen en hopelijk ook wat van de inwoners! Misschien heb je wel zin om mij wegwijs te maken, of als je hier ook net bent om samen op pad te gaan?

Koken is mijn passie – vroeger wilde ik niets liever dan een eigen restaurant. Nu is mijn grote droom  zelf een kookboek te schrijven. Eerst een plan bedenken, een origineel idee. Wie weet breng jij me daarop? En: koken voor twee is soms wat saai – dus als je zin hebt om een keer bij mij te komen eten ben je ook van harte welkom! Of om samen te koken, ik vind het erg leuk om nieuwe recepten uit te proberen en de keukengeheimen te leren kennen van verschillende landen.

Dit heel kort over mij, als je meer wil weten dan zie ik je hopelijk snel!

6 Reacties

  1. Margot van Putten

    Leest echt heel lekker weg Astrid; ik zat meteen in het verhaal! Wat onwijs gaaf dit. Ik heb jouw boek niet gevolgd eigenlijk, maar dat wil ik wel graag gaan doen. Dus ik vink het vakje aan. Heel veel succes!

    (ik zag wel halverwege een typefoutje “Ik heb een eigen bedrijf en van daaruit wil ik blijven werk. Ik be..”).

    Antwoord
  2. Linda

    Hoi Steffi,

    Ik woon niet in Innsbruck maar zou je wel graag beter willen leren kennen. Ik kan niet wachten.

    Groetjes Linda

    Antwoord
  3. Laura Potters

    Ik ben heel trots op jou. Je doorzettingsvermogen brengt je heel ver!
    Groetjes van Laura.

    Antwoord
  4. Elly

    vraagt om meer !

    Antwoord
  5. Tante L

    Omdat ik het autobiografische deel grotendeels ken moet ik steeds wennen aan de namen😊 maar het leest lekker weg!

    Antwoord
    • astrid

      Dat wennen gebeurt vanzelf als je het hele verhaal leest 🙂

      Antwoord

Geef een reactie