Een tijdje geleden zagen we in het Sillpark, het winkelcentrum waar we onze boodschappen doen, dat op 5 december om half 5 Sint Nikolo langs zou komen. Nu wisten we al dat er wel iets gebeurd rondom Sinterklaas in Oostenrijk – vorig jaar zagen we ook al marsepeinen en chocolade Sinterklaasjes. Maar hoe het precies zat, wisten we niet. Inmiddels weten we we wel wat meer over Nikolo en Krampus; meer informatie op Wikipedia 😉

Vol verwachting klopte dus mijn hart, toen ik keurig om half 5 het Sillpark in liep. Maar de Sint zag ik nergens. Dus eerst boodschappen gedaan en daarna maar een rondje gelopen om te kijken waar hij dan toch kon zijn. Ik vond hem bij de zij-ingang, waar het er (in mijn ogen dan) enigzins wanorderlijk aan toe ging – met allemaal mensen die om Sinterklaas heen krioelden. Geen zetel, waar iedereen zich netjes meldt, maar een Sint die staat tussen de mensen. En, geloof het of niet, met engeltjes! Ja dat hoort bij de traditie – de engeltjes moeten Krampus denk ik wegjagen. Tsja – weer zo’n voor mij nieuwe traditie, maar eerlijk gezegd niet een waar ik veel gevoel bij heb!

Gelukkig zit ik dit stukje nu te schrijven aan een eettafel in een huisje in Duitsland, met pepernoten en chocoladeletters, en gaan we de komende dagen ook nog surprises doen. Dat is toch meer het Sinterklaas-gevoel voor mij!

Na wat ik maandag zag, ben ik dan ook groot voorstander van het aanmerken van Sinterklaas als werelderfgoed, inclusief zwarte pieten! Want sorry hoor, die engeltjes associeer ik toch echt met Kerstmis. Al helemaal toen de aanwezige muzikanten Gloria in excelsis deo gingen spelen… Gelukkig zijn sommige dingen wel hetzelfde: ook de Oostenrijkse Sint deelt cadeautjes uit 🙂 En mandarijntjes behoren ook hier tot de etenswaren van de Sint.

Ik vond overigens een andere dame die een leuk stukje schreef over het vieren van Krampus en Sint Nikolo met kinderen in Oostenrijk.