De verslagen van de vijf schrijfdagen hebben jullie inmiddels kunnen lezen. Op dag zes ging het vooral om de vraag ‘en hoe nu verder, hoe zorg ik er voor dat ik tijd genoeg kan besteden aan dat boek.’ Om het in de woorden van Marelle te vatten: voor iedere hobby moet je tijd maken. Stel dat je gaat sporten, dan is een keer in de week een leuk begin, maar wil je echt resultaat bereiken, dan is twee keer beter en drie keer helemaal geweldig. Ik moest meteen weer denken aan mijn marathontrainingen en hoe ik dat heb aangepakt. Als ik maar wat had aangemodderd, had ik de eindstreep niet gehaald. Maar ja… als je al de hele dag achter je laptop hebt gezeten, is het wel goed te doen om een stukje te gaan rennen, maar om dan weer achter de laptop te kruipen voor mijn verhaal? Hoe ik dat ga doen, daar ben ik nog niet helemaal uit – maar dat komt wel.
Maar dan, raad ik het aan, zo’n schrijfvakantie? Het antwoord is dat ik denk dat het van je wensen en verwachtingen afhangt. Als je denkt ‘ik ga die week mijn boek schrijven’: no way. Zie ook dag 1 en mijn verwachting. Maar ja, dat is wat algemeen hè, dus nog wat punten om over na te denken als je een schrijfvakantie overweegt.
Vooraf wist ik al dat deze week een beetje (veel) buiten mijn comfortzone zou zijn. Ik weet dat het soms nodig is, een groepsles of een groepscursus. Maar 7 dames, een week lang, samen schrijven, elkaar voorlezen en ideeën delen – ik zag er best wel erg tegenop. Dat is 100 % meegevallen. Ja het was even wennen en even aftasten. Dat werd bij mij nog verergerd doordat ik de avond voor we vlogen en de ochtend dat we vlogen ziek werd. Waar het aan lag, geen idee – maar mijn maag en darmen waren compleet van slag. Dus na de vlucht, de eerste rondleiding en het eten, ging ik met een knallende koppijn en een gekregen paracetemolletje direct plat toen we in de B&B aankwamen. Om dag 2 fris en fruitig te beginnen – gelukkig! En op die dag merkte ik al een klik met iedereen – allemaal op een andere manier. Dat was niet alleen bij mij zo, maar eigenlijk bij alle dames. 7 compleet verschillende vrouwen met 7 totaal uiteenlopende verhalen. Ik denk eigenlijk dat ik die verhalen en hoe iedereen er, soms stukje bij beetje, wat van losliet nog het meest ga onthouden van deze reis.
De Bed and Breakfast – heerlijke plek
Maar ja, ik ging dus om mijn verhaal te verbeteren en ook dat is gelukt. Want ik was eigenlijk geen verhaal aan het schrijven, maar een verslag. Ik schreef geen roman, maar een aaneenschakeling van blogs. Op een dag zal ik nog eens een voor de vakantie en na de vakantie versie van een stuk tekst posten, dan kun je zien wat het verschil is. Eigenwijs als ik ben, had ik een aantal basis schrijftips in de wind geslagen. Want ‘ik kan heus wel schrijven.’ En daar ben ik nog steeds van overtuigd eigenlijk, dat ik dat kan. Maar een roman, een verhaal, is wat anders dan lesmateriaal. Heel veel nieuwe dingen heb ik niet gehoord – maar veel dingen heb ik wel op een andere manier gehoord. En daardoor landt het. Ook in combinatie met de tips en feedback op mijn eigen verhaal.
Klein voorbeeldje. Als auteur van een lesboek krijg ik een vrij duidelijke richtlijn mee over het aantal pagina’s van een boek, vaak zelfs over een hoofdstuk. Als dat 160 pagina’s zijn en ik schrijf er 240, dan zal ik echt moeten schrappen. En dat is lastig, want je volgt een bepaalde opbouw en vaak ook een bepaald format. Bij een roman is dat anders – want daar geldt vaak schrijven = schrappen. Dus schrijf maar 20.000 woorden extra; je kunt er later altijd nog schrappen. Bijvoorbeeld door passages die niets toevoegen te schrappen. Dat kan makkelijker dan in dat lesboek. Dus nu schrijf ik meer zonder vooraf te denken ‘wordt het niet te dik, dat boek van mij?’ Schrappen kan altijd nog namelijk.
Ik ging ook om meters te maken. Na dag 2 zag ik dat zwaar in. Maar toch ben ik ook in dat opzicht tevreden. Want het herschrijven, vormen en kneden van het verhaal is eigenlijk veel belangrijker dan die meters maken en daar maakte ik op dag 3 een start mee. Als het verhaal echt goed staat, als je mij kunt interviewen over de personages – dan is het eigenlijk nog een kwestie van invullen, van schrijven, schrijven en nog eens schrijven. En daar zit wel een crux…
Genieten van een zonsondergang
Want ik ben er achter gekomen dat het wel erg lastig is om echt in de goede schrijfflow te komen en daarin te blijven. Een stoel die net niet lekker zit, een appje dat binnenkomt, de wind die net te hard waait, de zon die te fel schijnt of de vogeltjes die te hard lijken te fluiten – allemaal dingen die me zo maar uit mijn concentratie kunnen halen als ik op een punt zit waarvan ik denk ‘hoe nu verder?’ door de week heen merkte ik dat blokjes van zo’n anderhalf uur schrijven voor mij zo’n beetje ideaal zijn. Daarna was het wel even op – ging ik een stukje lopen, een ander plekje zoeken of even een babbeltje maken. Dus die schrijfplek die ik heb, met een blok van zo’n twee uur schrijven, dat is zo’n gek idee nog niet.
Tot ziens – tot in Frankrijk!
Als je ook een schrijfvakantie overweegt, bedenk dan goed wat je wil. Vergelijk een aantal opties met elkaar en probeer, als dat kan, ook wat meer te achterhalen over de schrijfdocent en zijn of haar stijl van werken. Voor mij werkt de eerlijke aanpak van Marelle heel goed bijvoorbeeld en bovendien vond ik het ook heel fijn dat zij ook ervaring heeft met het vertrekken uit Nederland en de zaken waar je mogelijk tegenaan loopt. Besteed wat tijd aan onderzoek doen naar de mogelijkheden.
Wil je meters maken, liefst zo veel mogelijk ongestoord schrijven? Dan is een week in een stil huisje misschien wel net zo efficiënt – zelf organiseren dus, als dan niet met andere schrijvers erbij (want voorlezen en sparren helpt echt!). Dat je daar wel zelf moet koken is denk ik helemaal geen ramp – want die afwisseling in schrijven en dingen doen heb je volgens mij toch wel nodig. Tenzij je hele dagen op een stoel kunt zitten… Of als je dat niet wil, boek een hotel met vol pension. Wil je echt tips en advies, bedenk dan of je dat liever 1 op 1 wil, concreet over jouw verhaal, of wat meer algemeen. Als ik naar mijn schrijfproces kijk en mijn ‘productie’, dan was een retraite met 1 op 1 gesprekken en vooral schrijven, schrijven, schrijven vast beter geweest. Maar voor het uit mijn comfortzone komen – en ook dat hoort volgens mij wel bij het schrijfproces – was deze schrijfvakantie ideaal. Met name dankzij de input van de andere schrijfsters – dus dames als jullie dit lezen: obrigada. En tot in Frankrijk 😉 De port zal ik wel meenemen….
leuke verslagen van de dagen. Heb ze nu pas gelezen en dan komt het herbeleven weer.