Na zeven dagen schrijfretraite was de eerste, grove versie van mijn boek een heel eind af. Helaas was er geen dag 8. Althans, niet echt, want op dag 8 moest ik helaas de sleutel van mijn huisje inleveren en de thuisreis aanvaarden. Enerzijds was het lang genoeg – er waren momenten geweest dat ik Steffi en Lex wel kon wurgen. En een week zonder mijn eega was ook lang genoeg. Anderzijds was ik weemoedig. Want ik moest het afronden van de laatste stukken voor die eerste versie weer tussen de bedrijven door gaan doen (spoiler: dat is inmiddels gelukt!).

Wanneer me dat precies zou gaan lukken, dat was nog even een vraagteken en dat maakte me wat verdrietig. En daarbij, ik ging terug naar een mooi huis vlakbij de duinen, maar ik liet een heerlijk huisje in Vlissingen op zo’n 150 meter afstand van de boulevard van Vlissingen achter. Ik heb geen aandelen, maar ik beveel het echt van harte aan, ook als je niet wil schrijven en gewoon wil genieten van het strand, maar de stad ook niet te ver op afstand wil hebben.

Genoeg gemijmerd over wat voorbij is. De prangende vraag is natuurlijk of ik het jou, als (aspirant-)schrijver, ook aanraad om jezelf even van alles en iedereen terug te trekken. Het korte en ongenuanceerde antwoord ken je denk ik al, dat is ja. Dat blijkt denk ik wel uit de verslagen die ik over de schrijfdagen heb geschreven. Maar het iets minder korte antwoord is dat het ook afhangt van hoe je als persoon bent en vooral hoe je als schrijver bent en hoeveel ervaring je hebt.

Om met dat laatste te beginnen. Na de schrijfvakantie in Portugal schreef ik al dat voor mij de uitleg die ik van Marelle kreeg niet veel nieuws bevatte. Toch zorgde het wel voor een andere kijk op hoe ik schrijf en wat daarbij mijn valkuilen zijn. Tijdens de week in Zeeland heb ik daar ook nog regelmatig aan terug gedacht. Er zijn veel meer manieren om wat te leren over schrijftechnieken, je hoeft natuurlijk niet naar een cursus (in welke vorm dan ook). Je kunt meedoen aan (gratis) challenges, schrijfcafes, oefeningen op internet. Maar als je helemaal geen kennis hebt van enige schrijftechnieken, dan zou ik dat wel opdoen voor je alleen in een huisje gaat zitten.

Daarnaast, ik werk inmiddels sinds 2007 als freelancer. Soms veel op kantoor, soms weinig. In de periodes dat ik weinig op kantoor werk, heb ik wel te maken met deadlines. Iemand schreef vorig jaar in de zomer aan mij dat het heerlijk moest zijn om voor jezelf te werken, want dan kon je gewoon gaan genieten van het prachtige weer dat we op dat moment hadden. Ja – dat kan. Als je op dat moment geen opdrachten en dus geen deadlines hebt, dan kan dat zeker. Maar gelukkig heb ik die meestal wel en dus moet ik gemiddeld gewoon acht uur per dag werken. Die acht uur kan ik wel verdelen zoals ik dat wil – ’s ochtends vroeg vier uur bijvoorbeeld en dan vanaf laat in de middag door tot in de avond – maar aan de slag moet ik wel en ik zal mezelf moeten motiveren om dat te doen. Dat kwam me deze week van pas – want bij vlagen had ik echt moeite met het schrijven. Soms duwde ik dan door, soms ging ik even wandelen en daarna weer aan het werk. Maar ik bleef wel doorgaan, ook al was het mooi weer, ook al was er genoeg te doen in de omgeving en ook al vond ik het soms dus echt niet makkelijk. Als je weet dat je het lastig vindt om jezelf aan het werk te houden, dan is een onbegeleide schrijfweek denk ik geen goed idee.

Wat ik gemist heb bij vlagen is het sparren met anderen. Soms heb je gewoon even een advies nodig als je op een dood punt zit. Toch zou ik een volgende keer eerder kiezen om weer zelf te gaan en niet met een groep of onder begeleiding. En wel omdat je dan toch wat meer vastzit aan een ritme, met momenten waarop je samen eet bijvoorbeeld. Als ik nu dacht ‘eerst een rondje lopen, dan ontbijten’ dan kon dat. Als ik merkte tegen half zes dat ik niet verder kon, ging ik koken en voor mijn doen vroeg eten. Een van de dagen ben ik ook op het strand gaan eten, al om vijf uur – maar daarna had ik weer motivatie. Het koken zorgde ook voor afleiding. Maar als je het sparren belangrijk vindt, of geen zin hebt om voor je eigen eten en drinken te zorgen of als je jezelf moeilijk kunt motiveren, zoek dan een groep om mee weg te gaan, of een georganiseerde retraite.

Besluit je om zelf te gaan, dan zijn dit mijn belangrijkste adviezen:

• Bedenk of je iemand langs wil laten komen. Ik had tegen mijn schrijfmaatje gezegd dat zij welkom was (we schrijven immers vaker samen, dus ik weet dat dit goed gaat) en met mijn zus afgesproken dat ze eventueel zou komen. Verder heb ik bewust niemand laten komen – want je weet nooit wanneer je inspiratie hebt. Uiteindelijk was ik wel blij dat mijn zus kwam – anders is een week alleen mogelijk ook wel eenzaam. Op donderdag heb ik bijvoorbeeld niemand gezien, dat voelt wel wat vreemd.
• Denk na over de omgeving waar je heen gaat. Water inspireert mij – of dat nou een rivier, een groot meer of de zee is. Maar jij hebt misschien meer met bossen, of een drukke stad. Denk ook na over de plek waar je heen gaat: kies je voor een B&B, air BnB, hotel, huisje – noem het maar op. Ik kan in principe overal werken, maar ik heb wel een goede stoel nodig en een tafel. Daarom koos ik bijvoorbeeld niet voor een hotel, omdat je dit daar niet altijd hebt.
• Zorg voor een goed dagritme. Ik weet van mezelf dat ik tijdens een vakantie de neiging heb steeds later te gaan slapen en evenzo steeds later op te staan. Dat heb ik nu dus bewust niet gedaan. Niet dat ik om 20u in bed lag, maar gewoon de normale tijd. En dan wel iets later op dan in een werkweek, maar ook niet veel later. Ga ook iedere dag even naar buiten – zuurstof happen. Blijf je ook een beetje onder de mensen.
• Stel een doel. Per dag, of voor de hele week. Mijn doel was een complete eerste versie van mijn script – alleen wist ik al: dat is niet echt realistisch. Dus had ik ook subdoelen en merkte ik dat ik het ook fijn vond als ik er een had gehaald. Dat motiveerde dan weer voor de volgende dag.
• Een tip die ik op andere sites las: zorg ook goed voor je inwendige mens. Eet op normale tijden, kook voor jezelf of ga ergens eten en ga niet alleen maar fast food eten. Nu geloof ik hier sowieso wel in, ook in het dagelijks leven. Maar voor mezelf koken vind ik meestal niet zo leuk, dus het was toch een goede tip en eentje die ik ook gevolgd hebt.

Vragen? Laat ze gerust in de reacties achter, of stuur me een mail. En ga je ook op retraite, dan ben ik heel erg benieuwd naar je ervaringen!