Sinds er een releasedatum is, krijg ik steeds vaker de vraag ‘hoe gaat dat eigenlijk, een boek schrijven? Wat komt daar allemaal bij kijken?’ Daarom voor de nieuwsgierigen onder jullie een samenvatting van mijn schrijfproces. En ook van mijn herschrijf- en uitgeefproces. Dat krijg je er namelijk bij als je besluit je boek zelf uit te geven. In juli 2021 vertelde ik al over het ontstaan van Madame Bonheur – dat is bijna 3 jaar geleden. Wat is er in die tijd allemaal gebeurd om van een verhaal dat een vriendin mij vertelde te komen tot een volledig manuscript? Ik neem je mee door het schrijfproces waar ik de afgelopen jaren doorheen ging. Inclusief linkjes naar de eerdere blogs, voor als je alle details wil weten!
Terug naar het begin: het verhaal van een vriendin
In augustus 2020 vertelde vriendin Birgit mij het verhaal van een hotelgast in haar hotel in Amsterdam. Hij kwam heel regelmatig in het hotel, betaalde altijd contant en boekte altijd al vooruit voor de volgende keer. Toen hij overleed in het hotel aan een hartaanval, bleek zijn familie niet te vinden te zijn. ‘Daar zit een verhaal in‘ waren mijn letterlijke woorden. Ik zocht nog het een en ander uit en besloot om met dit verhaal aan de gang te gaan. En zo werd de onbekende man een onbekende vrouw en verplaatste ik het verhaal van Amsterdam naar Den Haag en van een typisch toeristenhotel naar een hotel met een lange geschiedenis.
Toen begon het echte brainstormen. Dit is een van de leukste fasen geweest van het schrijfproces. Buiten de hoofdpersonen – de vaste hotelgaste en de vrouw die haar had gevonden – lag alles nog open. Waarom zou iemand jaar in, jaar uit naar een hotel komen? Hoe kan het dat in deze moderne tijd iemand onvindbaar is? Gelukkig kon ik daarbij rekenen op de hulp van Jet. Ik had al wat thema’s en motieven van personages op papier gezet, maar het was nog lang niet rond. Tijdens een lunchdate sloegen we aan het fantaseren. We bleven nog wel met wat open eindjes zitten. Die rondkrijgen, daar moest ik zelf ook even goed over nadenken en eerlijk is eerlijk: dat nadenken duurde even! Maar het lukte en ik begon lukraak te schrijven.
Basis van mijn schrijfproces: een compleet uitgewerkte blauwdruk
Het schrijfproces van Madame Bonheur verliep heel anders dan dat van Verdwaald in Tirol. Daar was ons eigen avontuur in Oostenrijk de basis van alles. Natuurlijk paste ik dingen aan en moest ik een goed einde bedenken, maar de motieven van personages en de vraag ‘zou het zo kunnen gaan’ waren makkelijk te beantwoorden. Want: het was min of meer zo gebeurd. Dat maakte het schrijfproces redelijk overzichtelijk. Maar na een weekje schrijven aan het verhaal van Madame Bonheur begin 2022, realiseerde ik me dat ik een uitgewerkte rode draad nodig had, oftewel een blauwdruk. Want het verhaal ging alle kanten op, maar hing nog niet echt samen. Sterker nog: soms dacht ik zelf ook ‘hoe dacht ik ook al weer dat ik alles samen ging laten komen?’
Dit was ook een mooie manier geweest om de blauwdruk te maken – al had ik dan aan een detectiveboard denk ik niet genoeg gehad!
Ik nam contact op met een schrijfcoach en samen met haar werkte ik aan een zeer gedetailleerde blauwdruk. Daarin stond bijvoorbeeld al precies wanneer er een wisseling van tijd zou zijn en waren alle gebeurtenissen helemaal uitgeschreven. Uiteindelijk heb ik die blauwdruk ook nog opgedeeld in de afleveringen van het feuilleton. Want uiteindelijk was dat de laatste stok achter de deur die ik nodig had. Weten dat er lezers wachten op de wekelijkse aflevering van het verhaal. Er zijn momenten geweest dat ik dacht ‘ik heb geen idee waar de aflevering van deze week precies gaat eindigen’, maar er was wel iedere week een aflevering. Eind oktober 2023 schreef ik de laatste aflevering, die pas eind december op het blog verscheen. Toen was ik inmiddels al weer een fase verder, wat soms voor verwarrende gesprekken zorgde. Bijvoorbeeld omdat ik al iets had gewijzigd bij het samenvoegen van de losse afleveringen.
Van een feuilleton naar een manuscript
Dat is met enige regelmaat gebeurd. Dus als je een van de volgers was van het feuilleton: ook dan is het boek de moeite waard. De kleinste aanpassingen zijn misschien nog de namen van personages die aangepast zijn. Omdat ik ze toch niet zo mooi vond bijvoorbeeld, of omdat er twee personages met dezelfde naam waren… Oeps. Maar er zijn ook scenes bij gekomen en hoofdstukken anders verdeeld. Want sommige afleveringen waren wel erg kort of juist erg lang. Mocht je verknocht zijn geraakt aan het verhaal, vrees niet! De grote lijnen staan echt nog overeind.
Ook nog na de inhoudelijke redactie door Sabine, aanpassingen door mij, een ronde met drie proeflezers, weer aanpassingen door mij en uiteindelijk de redactie door Sanne en de laatste proeflezer. Dat dit proces langer duurde dan ik nu in deze ene zin beschrijf, snap je vast wel. Ik schreef er een tijdje terug uitgebreid over. Inmiddels zijn we nog twee stappen verder: Angela en Mark deden de opmaak in InDesign en vervolgens ging die PDF naar corrector Ivonne. En omdat ik dan zelf toch ook steeds weer naar het verhaal kijk en stukjes lees, pas ik stiekem toch in iedere ronde net weer wat aan…
En nu op naar het boek!
De eerste stappen naar dat boek zijn niet zo spannend, maar wel nodig: zonder ISBN en een drukker kom je namelijk niet zo ver. Maar dan het leuke werk: de cover! Zowel het grafische deel als de flaptekst. Dat is ook meteen echt een uitdaging, want de cover moet een heleboel dingen doen. Jou als lezer nieuwsgierig maken, dat als eerste. Daarbij moet de cover je samen met de flaptekst iets vertellen over het verhaal dat je gaat lezen; zowel over de inhoud als over het genre. Kijk maar eens in de boekwinkel – thrillers zien er echt heel anders uit dan feelgoods. Maar je wil ook niet teveel weggeven met de cover en de flaptekst, zeker niet als je verhaal gaat over het geheim van een hotelgast. Als je dat al kunt achterhalen door naar de cover te kijken, tja dan ga je het boek niet meer lezen. Toch?
Terwijl ik me boog over de flaptekst, ging Angela aan de slag met het grafische deel van de cover. Het verhaal kende ze al. Gewapend met een door mij op haar verzoek ingevulde vragenlijst, voorbeelden van covers die ik wel en niet mooi vond en haar eigen onderzoek naar belangrijke elementen van een cover ging ze aan de slag. Het betekende het definitieve einde van de cover met de oude dame – gelukkig maar, want die waren Angela en ik allebei zo langzamerhand wel zat. Wat volgde waren ontwerpen die allemaal op hun eigen manier prachtige elementen hadden. Eentje was eigenlijk al bijna definitief, tot Angela toch nog iets anders ging proberen. En toen ik die cover zag dacht ik ‘WAUW.’ Alles klopte. We kunnen allebei niet wachten op de proefdruk en die komt er snel aan! Als die helemaal akkoord is begonnen, gaan de drukpersen draaien bij Boekengilde.
Deze afbeelding heeft me geholpen om een beeld te krijgen van Madame Bonheur. Maar na drie jaar was ik wel een beetje uitgekeken op deze foto. Gelukkig was Angela dat roerend met me eens en bedacht ze iets heel anders!
Wil je op de hoogte blijven over de voortgang? Laat je e-mailadres achter! Dan krijg je bij ieder nieuw blog een mail met de laatste updates. Sowieso krijg je dan bericht als de cover online staat! Je weet het ook als eerste als je Madame Bonheur ~ Een Haagse liefde kunt bestellen bij Queesten (oftewel: bij mij!) of via de (online) boekhandel.
Wat een verhaal over het ontstaan van een verhaal. Ik snap ook dat je inmiddels uitgekeken bent de foto. Zelf was ik er wel aan verknocht, omdat het zo vertrouwd was, daarom moest ik even ‘wennen’ denk ik. Nu snap ik het verhaal van de cover inmiddels beter en begrijp ook dat deze cover meer lezers zal aanspreken. Veel plezier met de laatste voorbereidingen en super benieuwd naar het eindresultaat. Nu al supertrots op jou als schrijfster van, naar mijn mening, een heerlijk boek, waar heel veel mensen plezier aan gaan beleven. Trots op onze dochter Astrid Habraken van Esdonk ❤️
De corrector van het boek heeft al menig traantje gelaten – dus dat plezier is nog even een ding 🙂 Nee flauw, ze vond het prachtig. En je mag altijd nog naar de oude cover kijken – die blijft wel rondzwerven hier en daar. X
De feuilleton heb ik bewust niet gelezen. Ik wil een volledig verhaal maar ik ben wel heel nieuwsgierig. In ieder geval heb jij me onlangs weer, toen je enthousiast aan het vertellen was over je boek, dat laatste duwtje gegeven om ook de pen weer op te pakken. Inmiddels al de nodige pagina’s geschreven. Ik ga jou volgen en ook een tweede boek schrijven. Wacht jij nog even met je derde boek, anders kan ik het niet bijbenen. ToiToi met de laatste loodjes. Liefs Elly
Derde boek – ik moet er even niet aan denken 😉 Dus schijf maar lekker aan je tweede boek door – dan kijken we daarna wel of we nog aan een boek drie beginnen.