Onze liefde gaat al lang terug – als tiener zag ik je voor het eerst en was ik diep onder de indruk. Ik voelde me vrij als ik bij jou was, volwassen. Er kon van alles als ik je bezocht; naar restaurants gaan, concerten bezoeken, lekker winkelen, op een terras zitten of een filmpje pakken tijdens het FilmFestival. We zagen elkaar niet altijd even vaak, al bleef ik regelmatig terugkomen en bleef ik je altijd liever zien dan onze hoofdstad.

Favoriet uitzicht: als er een cruiseboot ligt

Toen kwam het onverwachte moment dat ik dankzij de nieuwe baan van mijn eega onze relatie hechter kon maken. We gingen in jouw centrum wonen, met uitzicht op de Zwaan, op Manhattan aan de Maas en de vele boten die voorbij varen. Ik was een beetje bang dat je misschien wel teleur zou stellen – je romantiseert soms een oude liefde – maar niets bleek minder waar. Hoe lastig ik het soms ook vond om terug te zijn in Nederland, alles wat ik in ‘mijn’ 010 kon en mocht beleven maakte het weer wennen aan mijn vaderland beter en makkelijker. Ik genoot van de reuring, van de talloze restaurants, de prachtige hardlooproutes en -evenementen, alle musea, de winkelstraten en het openbaar vervoer. Wat een vrijheid! Van verliefdheid ging het naar houden van en als ik dacht aan het einde van het opleidingstraject van mijn eega, dacht ik ook aan het feit dat we dan misschien wel afscheid moesten nemen. Ik stopte het weg – want dat kan ik best wel heel goed, dingen wegstoppen.

Hardlopen doe je nergens zo mooi als in Rotterdam! Ja toch?

Langzaam verstreek de tijd natuurlijk toch, maar hoezee – we wilden eigenlijk wel in Rotterdam blijven, wat de carrière van mijn eega ook zou worden. Ons appartement wilden we, hoe mooi het uitzicht nog altijd was, toch wel eens inruilen tegen wat anders. Wat groters, iets van ons, iets vasters. We gingen op zoek, maar nu bleek pas dat ik niet als enige voor jou gevallen ben! Want bij iedere woning die wij wilden bezichtigen, moesten we concurreren met tig anderen. Met enige regelmaat hoorden we dan ook ‘is al verkocht’ of ‘is onder bod.’ Leuk hoor – wonen in een stad die tot hotspot verklaard is. Kleiner wonen dan maar, of toch maar niet in het centrum? Maar ja, als je dan in een appartementje in Blijdorp zit of een eengezinswoning in Ijsselmonde – houdt onze liefde dan wel stand Rotterdam, als ik niet meer jouw bruisende hart als uitvalsbasis heb?

Langzaam drong het tot me door, wat wij willen en hoe jij nu bent, dat gaat niet (meer) samen. We rekten de zoektermen op et voila – binnen no time vindt mijn eega een huis dat eigenlijk perfect past bij wat we willen. Alleen staat die mooie hoekwoning niet in Rotterdam, zelfs niet in regio Rotterdam. Slik. Toch maar kijken dan – want het klinkt wel perfect en de helft van ons is al overtuigd door het huis.

Naar binnen gluren

Als ik voor de deur sta weet ik het nog zeker ‘dit wordt het niet, echt niet.’ Maar dan staan we binnen, in de keuken met aangrenzende eetkamer en openslaande deuren naar de tuin. Ik zie de barbecue bij wijze van spreken al staan. En dan de slaapkamer, met balkon. Het strand dat op 5 kilometer afstand ligt, de nieuwe looproutes en het gezellig centrum(pje). De keuze is uiteindelijk toch nog snel gemaakt. Wassenaar – here we come!

Tabee Rotterdam – ik zal zeker nog vaak langskomen, genieten van alles wat je te bieden hebt. Maar het is tijd voor nieuwe avonturen en wie weet, zelfs voor een nieuwe liefde?

Een nieuwe fase gaat beginnen!