Mini-vakantie in eigen land

Een tijdje terug kwam ik dankzij het geheugen van mijn ouders en zussen er achter dat ik nog nooit van mijn leven in het Rijksmuseum was geweest. ‘Laten we dan nu gaan, nu er nauwelijks toeristen zijn’, zo zei mijn man. En zo stonden we vorige week vrijdag ineens voor De Nachtwacht. En wat later voor De zonnebloemen – want ook in het Van Gogh museum was ik nog nooit …

Verken je eigen land

Een echte museumtijger ben ik eigenlijk niet. Als we op vakantie zijn, gaan we meestal wel naar een paar musea. Gewoon, omdat je ‘er dan toch bent.’ En omdat je er niet op een later moment alsnog heen kunt gaan. Terwijl je iedere dag naar de musea in de buurt kunt gaan. Tenminste, als je niet gaat voor een van de tijdelijke tentoonstellingen natuurlijk! Je eigen omgeving kun je altijd nog verkennen en dus stel je het vaak uit. Althans, dat is mijn ervaring. De dingen die ik in Innsbruck, Erlangen en Rotterdam nog had willen doen, daar kan ik een boek over schrijven. Maar nu we zo veel mogelijk in onze eigen omgeving moesten blijven, is dat even heel anders.

Ieder nadeel …

De receptionist van het hotel bekende dat hij ‘het wel lekker rustig vond, zo zonder toeristen en met reservering naar het Rijksmuseum.’ Om er aan toe te voegen dat het allemaal niet te lang moest duren en dat ieder nadeel zijn voordeel heb. Eh, heeft natuurlijk. Hij wenste ons veel plezier van achter zijn plastic scherm vandaan. Want natuurlijk gebeurde het inchecken geheel corona-proof.

Tijdslots

Het spontane is er wel een beetje vanaf, als je overal voor moet reserveren. Een restaurant voor de donderdagavond zouden we normaal gesproken niet reserveren, maar in deze tijd leek het ons toch wel verstandig. Een tijdslot van anderhalf uur. Het leek krap, maar met een beetje verlenging ging het prima. Voor de musea van vrijdag hadden we dus ook een vast tijdslot, maar dan alleen voor het naar binnen gaan. Daarna mag je zo lang blijven als je wil. Bij het Rijksmuseum moesten we bij de draaideur nog heel even wachten. Bij het Van Gogh mochten we zelfs iets eerder naar binnen. Gelukkig maar, want de harde wind nodigde niet uit tot langer op het terras van het eetcafé zitten.

Kleiner dan gedacht

‘En, wat vond je er nu van?’, vroeg mijn eega na het bezoek aan de musea, op weg naar het hotel. Ik mompelde iets over dat het voor vandaag wel genoeg was met de cultuur. En iets over klein. Hij keek me vragend aan. ‘Ja die Nachtwacht dus, die was kleiner dan ik had gedacht.’ Buiten dat genoot ik van de rust en de mogelijkheid om alles goed te bekijken. Maar voorlopig hoef ik niet terug, er zijn nog wel andere musea die vragen om een eerste bezoek.

Vinkeles

We sloten deze culturele dag geheel in stijl af, met een etentje in Vinkeles. Culinair genieten op sterrenniveau en tja … eigenlijk keek ik daar nog meer naar uit dan naar die musea. Ik kook echt graag, maar ik ga nog liever uit eten. En we hadden geluk, want per 1 juli was Vinkeles weer open en wij waren er op 3 juli. Feest! Om stipt half acht melden we ons bij de receptie, alwaar we de inmiddels bekende vragen gelukkig allemaal negatief konden beantwoorden. De gastheer bracht ons naar de serre, waar alle tafeltjes zeker twee meter uit elkaar stonden. En gelukkig was er ook hier geen maximale tijdsduur, dat kan ook niet met zeven gangen. Of eigenlijk tien, als je de amuses meetelt. Tegen half een stonden we buiten en ik kan je zeggen: zelfs na een week nadenken kan ik alleen maar positieve punten opnoemen. Met als onbetwist hoogtepunt: zeetong met venkel, druiven, beurre blanc en een heerlijk stukje versgebakken brood. Plus bijbehorende wijn uit Oostenrijk. Geserveerd met flair, zowel het eten, de wijn als de koffie. En: met een welkom door de chef – wat wil een mens nog meer?

Regen

De regen zorgde er voor dat we zaterdag alleen nog even stopten op Het Spui, voor de boekwinkels. De verplichte winkelmandjes drukken je dan weer even met je neus op de feiten. Net als de rust in de stad, het afwezig zijn van bezoekers uit vele landen. Onwerkelijk, maar daardoor ook bijzonder. Komt Cruijff toch weer om de hoek kijken.

Ben jij al ergens geweest in je omgeving? Een plek waarvan je dacht ‘daar moet ik nu echt eens naartoe?’

0 reacties

Geef een reactie