Helden zijn soms heel normale mensen. Vorige week was ik in Berlijn en had ik de eer om Paulo en Ana te ontmoeten. Wie, zeg je? Paulo en Ana dus – de oprichters van Postcrossing. Het begon heel klein – met 1 man (toen waarschijnlijk nog meer een jongen dan een man) die het jammer vond dat hij nooit meer leuke post ontving. Hij ontwikkelde een website waar je het adres van een onbekend opvraagt, die je vervolgens een kaartje stuurt. En registreert die onbekende jouw kaartje, dan krijg jij weer van een andere onbekende een kaartje.  Klinkt eenvoudig? Zo begon het ook…

Een half miljoen Postcrossers

Met 2 gebruikers – je raadt het al: Paulo en Ana – maar inmiddels heeft het project bijna een half miljoen gebruikers, Postcrossers dus, en zijn er, schrik niet, 25 miljoen kaarten verstuurd. En nog steeds runnen Paulo en Ana dit project samen en kun je als gebruiker zonder kosten gebruik maken van de site. En je raadt het al: ik ben zelf ook een Postcrosser, al een hele tijd.

Helden

Ik was stiekem best zenuwachtig om ze te ontmoeten – alsof ik weer 16 was en Michael Jackson de hand mocht schudden. Wat overigens nooit gebeurde … Maar die zenuwen bleken totaal overbodig; niet alleen omdat het dus heel nuchtere, normale mensen zijn, maar ook omdat Ana zoals ze zelf zei ook wel enigszins zenuwachtig was. Ik kreeg een kijkje in de keuken van het project dat mede-verantwoordelijk is voor de oprichting van Cardcetera. Het zorgde voor nog meer respect voor wat deze twee Portugezen helemaal zelfstandig hebben weten te bereiken. Inmiddels is het geen hobby meer, maar een bedrijf waarin beiden fulltime in werken. Toch is er nog altijd tijd om af en toe zelf een kaartje te sturen.

Een mooie ontmoeting

We spraken over het hebben van een eigen bedrijf, de balans tussen werk en privé, het maken van keuzes voor je bedrijf en het idee dat het werk nooit af is, dat er altijd wel iets te verbeteren is. Over de mooie ontmoetingen die ze hebben met Postcrossers over de hele wereld. En natuurlijk werd er ook een foto gemaakt. Het enige dat we niet deden was kaartjes schrijven… Wie weet, een volgende keer!

Magical moment 🙂 Foto door Els Oostveen – Visuels