Begon u al te denken ‘met die marathon gaat het zeker net zoals dat boek? Ze begint vol enthousiasme, maar opvolgen ho maar!’ Of spookt die gedachte alleen in mijn hoofd rond? Hoe het ook zij – niets is minder waar. Maar ja Verdwaald in Tirol  is geen hardloopblog, dus om nu wekelijks een update te schrijven – nee dat zie ik niet zitten. Bij mijlpalen zal ik een update schrijven, afgesproken? Anders wordt het ook wel een beetje saai denk ik. ‘Deze week drie keer gelopen – ging goed.’ Het is nu eenmaal vooral veel en vaak trainen, punt.

Maar goed, zondag (morgen dus!) is er een mijlpaal – precies een half jaar voor de hele marathon in Rotterdam loop ik voor de vierde keer de halve van Eindhoven. En ik hoop daar dan toch eindelijk mijn PR te verbreken – dit liep ik de eerste keer in Eindhoven en helaas is het me de keren daarna nooit gelukt om het te verbreken. De tweede keer ging ik gewoon echt veel te snel van start en dat moest ik bekopen in deel twee van de race. Tijdens de halve van Leiden die ik daarna liep was ik net hersteld van een flinke val op mijn knie – toen ging ik voor uitlopen en dat lukte. Vorig jaar in Eindhoven twijfelde ik tot een paar dagen van te voren of ik überhaupt wel zou starten – na een fikse verkoudheid en dus een slechte voorbereiding. En dit voorjaar in Berlijn, nou laat ik maar eerlijk zijn: toen had ik gewoon eigenlijk te weinig getraind. Uitlopen ging prima – maar een PR zat er niet in. Genieten wel en dat deed ik toen ook!

En nu? Nu heb ik eigenlijk een goede voorbereiding gehad. In juli en augustus liep ik drie keer per week en heb ik minimaal een keer per week aan krachttraining gedaan – in augustus zelfs een paar weken twee keer per week, om de vakanties in te halen. In september genoten we nog even in Griekenland – waar ik niet liep, ook al had ik mijn schoenen wel bij me. Maar na die 10 dagen pakte ik het schema weer netjes op. Ik heb geen last van blessures – het lijkt dus qua voorbereiding niet stuk te kunnen. Behalve een irritante verkoudheid dan – maar hé die had ik vorig jaar ook en die hield me tijdens de race niet tegen. Omdat ik echt mijn PR wil verbreken, ben ik wel zenuwachtiger dan normaal. Want je kunt gewoon een rotdag hebben, zo’n dag dat het gewoon niet wil, je geen zin hebt en je benen aanvoelen alsof ze van kauwgom zijn. Of je kunt slecht slapen de avond van tevoren. En je kunt dus verkouden worden. Het kan enorm regenen of net te warm zijn – kortom er zijn genoeg dingen die ik niet onder controle heb.

En dat is meteen een aspect van het hardlopen waar ik soms moeite mee heb; dingen die je niet onder controle hebt. Normaal iets minder – maar nu 9 april in grote letters in mijn (mentale) agenda staat wel iets meer. Want wat als ik een periode niet kan trainen, om wat voor reden dan ook? Of wat als het een enorm strenge winter wordt en het dan 9 april ineens 30 graden is. Of wat als ik ineens buikkrampen krijg, of last van mijn kuiten of scheenbenen? Wijze mensen zeggen dan dat je alleen moet focussen op wat je wel onder controle hebt: regelmatig trainen, afwisselen tussen intervallen en duurlopen, genoeg slapen en voldoende (maar niet te veel) eten en drinken. Ok. Ik probeer het – al heb ik soms wel een aanval van ‘ja maar….’

Naar Rijswijk gelopen – volgende keer Den Haag!

Voorbereiding, ook zo’n belangrijk punt. Ik klooi meestal maar een beetje aan, maar dan haal je de Coolsingel dus typisch niet. Dus ben ik nu voor het eerst serieus aan het kijken naar een schema – aan het kijken ja, pas na Eindhoven weet ik wat ik nu waard ben en kan ik met die tijd verder gaan kijken in zo’n schema. Daarnaast ben ik ook voor het eerst echt aan het proberen om te intervallen. En dat vind ik dus echt lastig – want ik heb geen goed gevoel voor hoe snel (of hoe langzaam) ik loop. Daar heb ik mijn horloge echt bij nodig – maar soms wantrouw ik dat ding. Hoezo ben ik eigenwijs? Misschien dus toch maar eens op de loopband gaan proberen, die intervalletjes…

Afwisseling is ook essentieel. Niet alleen tussen intervallen en duurlopen, ook tussen inspanning en ontspanning en voor mij ook in die routes die ik loop. Ik ben nogal een gewoontedier, dus liefst loop ik altijd op dezelfde dagen, in een gelijkmatig tempo en over dezelfde route. Maar ja, als het even een dagje minder goed uitkomt, dan moet je toch flexibel zijn. En de route langs de Maas is mooi, maar drie keer per week, 8 maanden langen? Mwah. En die heeft natuurlijk ook een bepaalde lengte en je moet ook soms langer lopen. O en korter, korter ook natuurlijk. Inmiddels heb ik dankzij mijn eega een nieuwe route, namelijk de route richting Den Haag. Mijn eigen route naar Delft was namelijk best saai, zo langs de snelweg. Hij vertelde me over een route langs de Schie en een tijdje terug liep ik die, eerst naar Delft en dan door naar Rijswijk. Den Haag haalde ik nog niet – voor eind oktober wil ik daar geweest zijn. En daarna, daarna Scheveningen natuurlijk.

Maar nu eerst zondag dat PR in Eindhoven verbreken. Of ik het haal? U leest het snel – dat beloof ik. Of ja je kunt ook gewoon even kijken op uitslagen.nl en zoeken op Astrid Habraken. Niet alleen op Habraken – er zijn er namelijk meer met die achternaam die hardlopen…. Of: kom zondag langs de route staan. Met spandoek. En toeters.

2014 – dat jaar blies ik mezelf op door te snel van start te gaan… Mijn startnummer van dit jaar? F4433