‘Wat doe jij leuke dingen’ – dat typte een klant van Cardcetera vandaag naar mij in een Facebook chat die we hadden. Ping – reality check! Want ze heeft natuurlijk groot gelijk. De laatste paar weken staat bij mij veel in het teken van het rustiger aan doen (qua werk), minder moeten en meer genieten. Dit omdat ik enigszins gejaagd overkom (en me ook wel voel) en ik slecht slaap. Niet twee dagen of weken, maar al zo’n anderhalf jaar. Maar eigenlijk, eigenlijk heb ik toch echt wel de twee leukste banen ter wereld. Zo leuk dat ik ze soms niet eens als baan zie.
Voor Flytande mag ik me vooral bezighouden met onderwijs – MBO-onderwijs meestal, maar af en toe ook met lesmethodes voor VMBO, HAVO en VWO. Al schijn je dat niet allemaal met hoofdletters meer te schrijven, maar dit is geen blog over de juiste spelling 😉 Toen ik Nederlands studeerde was de meest gehoorde vraag of opmerking die ik kreeg ‘en wat wil je dan gaan doen, voor de klas?’ Ik had werkelijk geen idee wat ik wilde doen, maar ik wist wel zeker dat ik niet voor de klas wilde. En dat weet ik nog steeds zeker, maar tegelijkertijd vind ik goed onderwijs wel enorm belangrijk. En dan eigenlijk vooral MBO-onderwijs, want per slot van rekening zitten daar toch nog altijd de meeste leerlingen. Een van mijn allereerste klanten bij Flytande was een branchevereniging voor leveranciers van logistieke materialen en vlak daarna kreeg ik een kenniscentrum binnen de logistieke branche als opdrachtgever. Nu is de logistieke wereld een wereld van gepassioneerde mensen – maar wel vooral van praktijkmensen. Lesmaterialen schrijven kunnen ze niet allemaal even goed – maar gelukkig kan ik van die enthousiaste verhalen wel een mooi boek maken. Want schrijven op het juiste niveau, dat kan ik dan weer goed. En zo kwam ik als afgestudeerd Neerlandica met als afstudeerrichting Middelnederlandse letterkunde in de wereld van transport en logistiek terecht. En geloof het of niet: ik vind het een fascinerende wereld. Laat mij maar lekker rondkijken in een groot warehouse – alles wat daar beweegt en iedereen die daar samenwerkt, prachtig. Ik vond het ook echt geweldig mooi om bij Toyota binnen te mogen kijken toen we in Japan waren – toch een beetje de uitvinders van het just in time principe binnen de logistiek.
Wat dit nou met vandaag te maken had? Nou vandaag bezocht ik een MBO-school in het zuiden van het land, samen met een opdrachtgever. Doel: uitleggen waarom ‘onze’ methode voor Logistiek zo goed is en ze overtuigen voor ons te kiezen. Mijn bijdrage was klein – alleen de inhoudelijke vragen beantwoorden. Maar wat geeft het een voldoening als je ze enthousiast mee ziet knikken! Daar kom ik graag mijn werkkamer voor uit. Zeker als ze dan aangeven te gaan overstappen – woehoe, ik doe mijn werk niet voor niets! Want tsja, soms schrijf je iets dat dan niemand wil hebben. Omdat ze toch liever hun eigen materiaal gebruiken. Of omdat ze al zo lang met methode X van uitgever Y werken.
Dit verhaal stuurde ik dus, zij het in zeer verkorte versie, aan de klant die me een bericht stuurde dat ze helemaal klaar zat voor de online vrijmarkt bij Cardcetera. Kun je je voorstellen hoe dat voelt? Dat iemand zegt klaar te gaan zitten voor iets dat je online organiseert? Mocht je je dat niet kunnen voorstellen: ik voelde me best wel erg trots. En gestrest… want had ik nou toch 26 april aangegeven als datum? Een vrijmarkt moet je natuurlijk op Koningsdag organiseren en dat is toch echt op 27 april. Gelukkig bleek het er wel goed te staan – waardoor ik nog blijer was, want ik liep nog in Eindhoven rond en natuurlijk moest de vrijmarkt nog goed uitgewerkt worden. Waarom gisteren voorbereiden als het evenement pas morgen is….
Ook dat ik in Eindhoven liep stuurde ik ter informatie aan de klant – sommige klanten weten beter wat ik dagelijks uitspook dan mijn vrienden – en daarop vroeg ze wat ik dan in Eindhoven deed. Nou – genieten uiteindelijk dus. Met koffie. En een gebakje. Gewoon, omdat het kan.
Wat zeg ik: schrijven als de beste kan ze, die dochter van ons, gewoon omdat ze het leuk vindt!