Gister was ik jarig. 32, een nieuw levensjaar. En een heel nieuwe manier om een nieuw levensjaar te beginnen: in een nieuw land, met sneeuw (en dat terwijl mijn moeder onlangs nog opmerkte dat we mijn verjaardag ook wel eens buiten in het zonnetje gevierd hebben), zonder bezoek van familie en vrienden. Maar wat wel gebleven is, zijn de krabbels op Hyves, berichtjes via Facebook en Twitter, SMS-jes en telefoontjes. Zij het dan via Skype in plaats van via de (mobiele) telefoon. Een etentje ’s avonds met Steven maakte het tot een verjaardag die ondanks de veranderingen wel heel vertrouwd aanvoelde. Dank dus aan allen voor de felicitaties!
- Tags expat, familie, vriendinnen
Door astrid
Voelt zich geen mevrouw, maar meer een meisje. Schrijver, dromend realist, niet lullen maar poetsen, stad of dorp, Nederland of buitenland. Op 8 april 2020 verscheen haar debuutroman Verdwaald in Tirol. Ze schrijft sinds 2021 aan haar tweede boek, Madame Bonheur. Daarover en over nog veel meer schrijft ze hier.
Bekijk archief →
0 reacties op “Jarig”
[…] nog altijd officieel geen 33, want ik ben iets na elf uur in de avond geboren. Maar dat terzijde Mijn tweede verjaardag in Oostenrijk en ik voelde me dit jaar ook wel echt jarig. Knip- en […]
[…] een mooi gezegde toch Mijn derde verjaardag in Oostenrijk – aan de eerste bewaar ik alleen een niet zo positief gevoel, van de tweede weet ik nog dat ik dankzij een bezoek […]