De eerste indrukken deden we op in Tokyo – de grote internationale luchthavens van Japan zijn Tokyo en Osaka, dus dat was een vrije logische eerste keuze. Op ons lijstje stonden verder nog de nodige grote steden; geboekt hadden we nog niets. Eenmaal in Tokyo besloten we om als tweede stad Hiroshima aan te doen, wat het verste punt van onze reis zou zijn. Van daar uit zouden we dan weer terugreizen naar Tokyo.

We namen voor het eerst de shinkansen – de snelle Japanse bullittrains, die er ook best futuristisch uitzien (foto moet ik jullie schuldig blijven – volgt nog!). Ook nu ging het boeken probleemloos. Op de meeste plekken waar veel toeristen komen spreekt het personeel wel voldoende Engels is mijn indruk. De reis van bijna 900 km zouden we, inclusief overstap, in minder dan 5 uur afleggen. Kom daar bij de NS maar eens om… En zonder vertraging ook nog!

Heb je ook wel eens dat je in een stad aankomt en dat je denkt ‘fijn! Hier ga ik het naar mijn zin hebben.’? Ik heb dat dus wel en in Hiroshima had ik het ook. Ik kende de stad vooraf natuurlijk vooral van de geschiedenislessen: de atoombom. Die geschiedenis is ook zeker nog tastbaar; in het Peace Memorial Park, de Atomic Dome en het Peace Memorial Museum word je met je neus op de (Japanse) feiten gedrukt. Misschien denk je dat dit somber stemt en dat doet het ook wel. Je ziet een andere kant van de Tweede Wereldoorlog, althans dat vond ik. Het wordt wel redelijk ingetogen gebracht – met veel feiten over hoe de bom nu eigenlijk werkte en wat dit voor impact had op de stad. Meteen na de explosie, maar ook de nasleep. Daarbij werden er wat verhalen uitgepikt – een beetje selectief misschien, maar het geeft de feiten ook een gezicht.

Japan

Hiroshima is vrij snel herbouwd – mijn indruk is dat Japanners daar goed in zijn, in snel herpakken en doorgaan.  De rest van de stad is dan ook vooral een fijne, groene stad om in rond te lopen. Met op sommige punten dezelfde (hysterische) drukte als in Tokyo. Maar dus wel een stad waar je je snel thuis voelt. We hadden er wel iets langer willen blijven, maar de feiten zijn dat je hier wel vooruit moet boeken – een dag bij boeken ging niet, alles zat vol.

Maar gelukkig voorzag ons oorspronkelijke plan wel in een bezoekje aan Miyajima, een klein eiland dat vooral bekend is vanwege de Itsukushima-jinja en het bijbehorende complex. Dit staat op de Unesco lijst en zou een van de drie mooiste dingen in Japan zijn (nu begreep ik dat Japanners overal top drie lijstjes van maken, dus je zou kunnen denken ‘wat stelt het dan voor?’ Oordeel zelf maar op basis van de foto!)

Vanuit Hiroshima neem je een lokale trein (waar mijn ega voor het eerst werd bewonderd door Japanse schoolmeisjes!) en daarna een pont. Dit doe je niet alleen- het was nog net geen file, maar op het eiland was het echt heel druk. In eerste instantie hadden we dan ook het idee dat het een toerist trap was, maar na even door te zijn gelopen bleek het toch mee te vallen. Als het getij meezit, kun je onder de poort doorlopen. Wij konden in ieder geval de rivier oversteken. Waarna ik door de uitgang het heiligdom inliep, waar we pas achter kwamen toen we bij de ingang stonden… We trotseerden nog een keer de schoolmeisjes en zochten een leuk restaurantje voor een late lunch. Lekker!!

In de Lonely planet wordt aangeraden om op het eilandje te overnachten. Als ik foto’s zie van de zonsopgang en zonsondergang daar, kan ik het me wel voorstellen. Maar je zal net een bewolkte dag treffen… Tip van mij voor de reizigers naar Japan: blijf wat langer in Hiroshima en sta een dag vroeg op of neem een late boot. Want het eiland is wel echt toeristisch, dat zou mij wel tegenstaan bij een langer verblijf.