Vanuit Rome interrailen we vrolijk verder in de richting van Trieste. Een mooie, nette stad – maar heel veel bijzonders is er niet te doen. Het blijkt een van de speelsteden van het EK onder 21 te zijn, dat dan weer wel. Ergens wel lekker dat er niet heel veel highlights zijn; even bijkomen na het indrukwekkende Rome en gewoon lekker flaneren. Op weg naar Trieste stappen we uit in Venetie, maar onze eerste gedachte als we buiten op het plein voor het station staan is ‘hier willen we wat langer rondlopen.’ We besluiten ons verblijf in Trieste uit te breiden met een extra dag en vanuit daar heen en weer te gaan. Zonder koffers en met meer tijd. En waar Trieste niet echt indruk maakt, is Venetie mooier en vooral ook veel rustiger dan verwacht. We slaan een gondeltochtje over en kijken rond in de smalle straatjes en op de grote pleinen. Veel pracht en praal – mooi om te zien, maar een paar uur is voor ons wel echt voldoende.
Ljubljana? Of toch niet?
We besluiten in Italië te blijven. Eerder hebben we Ljubljana op de lijst gezet, maar nog een land met alle indrukken toevoegen aan onze reis lijkt ons toch een beetje te veel van het goede. Verona staat in de toplijstjes van mooie Italiaanse steden en biedt ook een mooie connectie naar München (onze laatste stop voor we naar huis moeten), dus op naar Verona. Nog een keer met de hogesnelheidstrein in Italië – de fyra heeft het misschien in Nederland niet gered maar de Italiaanse versie is echt geweldig.
Vino Rosso
In Verona genieten we van wat Romeo & Julia historie en van heerlijke witte wijn. En om de rode wijn ook eer aan te doen, gaan we op dag twee mee met een wijntour van Pagus (aanrader!), een eerste kennismaking met de Valpolicella-wijnen. Heel erg leuk en we zien in de verte ook nog het Garda-meer. Ik denk zo maar dat we dat ooit nog wel van dichtbij gaan bekijken. Al dan niet in combinatie met wat wijntouren…. In de ochtend zijn we ook nog gaan kijken in het oude theater van Verona, prachtig. Daar wordt alles in gereedheid gebracht voor het aankomende opera-seizoen.
Ik ben op weg
En dan is het woensdag en nemen we de trein richting München. Die stopt in Innsbruck en als je dan toch in de buurt bent… stap je toch even uit. Een paar uurtjes rondgewandeld en om half negen de laatste trein naar München. Die ongeveer een uur vertraging oploopt – eigenlijk de eerste vertraging deze vakantie. Gelukkig treffen we een enorm vriendelijke dame in het hotel, die ons een fijne kamer geeft en toen was het leed weer snel geleden.
Corpus Christi
Helaas zijn we vergeten dat Oostenrijk en delen van Duitsland nog een feestdag hebben eind juni. Corpus Christi – tsja. En volgens goed Duits gebruik zijn dan alle winkels dicht… ach, hebben we de tijd voor de Engelse tuin en een stadswandeling. Aan het eind van de middag krijgen we een enorme plens regen en onweer over ons heen, maar gelukkig is de metro niet al te ver (lees: 5 minuten rennen en dus toch doorweekt raken). Eenmaal in het centrum is het ongeveer droog en zoeken we toch even door naar een leuk, typisch Duits restaurant. Waar we heerlijk eten – de enige echt Duitse maaltijd deze vakantie en die smaakt prima.
Naar huis
En dan is het al tijd voor de trein richting Utrecht, met overstap in Frankfurt. De hele coupe zit vol met touristen die richting Amsterdam gaan. Ik vermaak me met mijn e-reader, maar vooral ook met de conversatie van de Amerikaanse familie op de stoelen voor ons. Hoe veel tijd kun je bezig zijn met stress hebben over of je wel of niet een trein gaat halen met een overstap van 25 minuten? Ik zal je niet in spanning laten: ongeveer zo’n drie uur. O nee – ze zijn ook druk met bedenken wanneer ze de koffers uit het bagagerek gaan halen.
Interrailen alleen voor tieners? Dacht het niet!
Samenvattend en misschien wel ten overvloede: het waren drie super weken – veel gezien, veel zon ook vooral. Italië ontdekt, net als het gemak van een e-reader onderweg. Genoten van heerlijk eten en drinken en van geweldig gezelschap 😉. Treinreizen op lange afstanden is meestal heel comfortabel – tenzij er te veel onrustige medereizigers zijn die continue bezig zijn met hun bagage of met eten en drinken. Maar ach – dan zet je een muziekje aan.
Leuk verslag Astrid, ben een stukje meegereisd 😉
Gezellig!