Waar gaat je boek over? Die vraag krijg ik de laatste tijd regelmatig. En weet je dat ik het best lastig vind om die te beantwoorden? Zeker als ik niet wil verzanden in de hele geschiedenis van alle versies, wel biografisch of niet. Het schrijven van de korte inhoud vond ik ook echt een van de lastigste stappen in dit proces.
Korte inhoud
Stéphanie hoeft niet lang na te denken als haar man Lex thuiskomt met het aanbod voor een baan in Oostenrijk. Ze gaan: dit is haar kans om helemaal opnieuw te beginnen. Zonder een idee van hoe ze de dagen in Innsbruck gaat invullen, vertrekt Stéphanie naar haar nieuwe woonplaats. Naar een stad die ze niet kent en een appartement waar ze nog nooit binnen is geweest.
Al snel merkt Stéphanie dat ze haar oude leven niet zo makkelijk van zich afschudt. Opnieuw beginnen is lastiger dan ze had gedacht. Terwijl Lex zich in zijn werk verliest en veel weg is, worstelt Stéphanie steeds meer met zichzelf en met de vraag: wat doe ik hier?
Een verhaal over dromen, verdwalen en liefde.
Autobiografie?
Stéphanie is niet Astrid. Het is ook geen stiekeme bijnaam van mij. Verdwaald in Tirol is dus een roman, geen autobiografie. Ja – er zitten autobiografische elementen in het verhaal. Maar hoeveel precies? Ik denk dat er twee mensen zijn die dit weten; mijn eega en ik. Of eigenlijk – aangezien hij niet in mijn hoofd kan kijken, ben ik de enige die het echt zeker weet. Eigenlijk zoals dat voor iedere schrijver geldt denk ik. De meesten zullen gebruik maken van wat ze mee hebben gemaakt bij het schrijven van hun boek. Ik denk dat zelfs Tolkien bij het schrijven van The lord of the rings dat deed.
Schrijfproces
Ik ben het boek wel ooit begonnen met het idee dat het de feiten moest weergeven. Maar langzaam maar zeker dwaalde ik steeds verder van de feiten af. Dat moest ook wel. Allereerst omdat schrijven een creatief proces is – er is geen recht pad van A naar Z. Zou dat er wel zijn, dan zou het proces een stuk minder leuk zijn. Het zou wel veel sneller verlopen denk ik… En daarnaast speelt mee dat alleen omdat iets echt gebeurd is, de kale feiten nog geen mooi of meeslepend verhaal hoeven te zijn. Deze wijsheid fluisterde een van de redacteuren mij overigens in. Een voorbeeldje? In de eerste versie stond ik nog wat dichter bij de feiten. Ik beschreef bijvoorbeeld tot in details de eerste keer dat Stéphanie boodschappen deed in de Oostenrijkse supermarkt. Feiten ja, maar is het boeiend voor jou als lezer? Nee, niet echt.
Dromen
Wat wel autobiografisch is, is de vraag die ik in de korte inhoud al heb genoemd, de vraag ‘wat doe ik hier?’ De eerste week in Innsbruck heb ik mezelf die vraag al gesteld. En moest ik bekennen dat verhuizen naar het buitenland zonder concreet plan hoe ik daar een leven ging opbouwen niet echt een goed idee was. En dan druk ik me nog voorzichtig uit… Maar uit de gesprekken die ik de laatste tijd heb gehad, merk ik dat heel veel mensen zichzelf deze vraag stellen. Alleen niet iedereen denkt dan ‘laat ik eens emigreren.’ Al dromen veel mensen daar wel van 🙂 Net als Stéphanie en ik dus.
Geïnspireerd op
Wil je meer weten over hoe ik feiten om heb gezet in fictie? Tijdens de boekpresentatie van 8 mei gaan twee mensen stukjes voorlezen uit het verhaal. Daarna zal ik kort iets vertellen over de feiten die horen bij die stukjes. En wil je daarna de hele inhoud van het boek weten? Dan kun je meteen jouw exemplaar meenemen. Gesigneerd en al!
Iedereen is van harte welkom bij de boekpresentatie – aanmelden kan via www.queesten.nl of door mij een mail te sturen.
Hoi Astrid,
Ik kijk uit naar 8 mei en zeker naar het boek. Het is echt een mijlpaal en ik ben vreselijk trots op je,
Liefs
Elly
Je hebt het gedáán! Het is af!
Super nichtje A te W. Liefs tante L te T
Jeetje Astrid ik begin nu toch echt wel héél nieuwsgierig te worden☺️ Lijkt me een heerlijk boek om te lezen. Natuurlijk ben ik, zijn wij, nu al super trots, maar dat weet je al wel toch🥰
Gefeliciteerd Astrid!!
Top dan het dan nu eindelijk gebeurd.
Hellen heeft al een exemplaar besteld.
Groetjes Joram