In mijn blog over de stukjes die op hun plek vallen ben ik nog een belangrijk stukje vergeten. Ongeveer rond de tijd dat wij op vakantie gingen, kreeg ik een mail van Jedida. Ze vroeg me of ik ervaring heb met het publiceren van boeken; de eerlijkheid gebood mij te zeggen dat hoewel ik enorme aspiraties heb met mijn eigen boek, ik nog geen feitelijke ervaring heb. Ik verwees haar door naar DrsPee en de snel startende cursus Structuur (waar ik me dus ook voor inschreef en geloof me: aanrader!) en voegde er aan toe dat ik wel graag ervaringen zou uitwisselen over hoe je gemotiveerd blijft tijdens het hele schrijfproces. Een afspraak was geboren en zo zaten we zo’n twee weken geleden bij Brasserie Buitenhuis om ervaringen uit te wisselen. En: om plannen te bespreken om samen aan de slag te gaan. Gewoon, structureel eens per week een paar uurtjes samen schrijven, los van thuis, internet, de dagelijkse sleur, op een vast moment in de week. Geen hele dagen, maar gewoon een paar uur.

Twee blije gezichten na de eerste afspraak – onze #schrijfplek is gevonden!

Vandaag was onze eerste schrijfsessie; lekker op het terras van opnieuw Brasserie Buitenhuis; want dat wordt onze #schrijfplek. En: Martha aka DrsPee herself schoof ook aan. En dat is ook precies onze bedoeling: onze schrijfplek  delen met andere (aspirant) schrijvers. Misschien denk je nu ‘wat levert dat dan op, die paar uur samen schrijven?’ Eerlijk is eerlijk: dat heb ik me ook vaak afgevraagd als ik las over andere schrijfgroepen. Maar nadat ik met de Structuur-cursus in een paar uur meer bereikte dan in alle jaren daarvoor, was ik er al van overtuigd dat je niet per se hele dagen nodig hebt om verder te komen met je verhaal; je hebt vooral structuur nodig. Voor mij is het daarnaast belangrijk om regelmaat in te bouwen in het schrijven en niet na iedere tegenslag weer weken te stoppen. Want dan kom ik dus nooit verder; dan moet ik iedere keer weer opnieuw bedenken ‘waar was ik, wie zijn ook weer mijn personages, welke tone of voice heb ik ook weer gekozen? Zal ik toch niet verder gaan met verhaal Y, want dat is toch makkelijker.’

Misschien denk je ‘Voelt dat dan niet geforceerd, een beetje in stilte achter je laptop op zo’n terras zitten?’ Ons idee is om voorafgaand aan het schrijven ook ervaringen met elkaar te delen. Waar ben je in je proces, waar gaat je boek over (als je  dat al wil delen), waar loop je vast – kortom alles wat je wil delen over je schrijfproces kun je kwijt. En misschien ligt het aan mij, maar vooral het delen vind ik dus heel fijn. Want dan blijkt dat ik niet de enige ben die maar eerst haar mailbox gaat opschonen of de bestanden opnieuw gaat ordenen alvorens te gaan schrijven (#schrijfontwijkendgedrag – schuldig!). En dan blijkt ook dat ik niet de enige bent die de vraag ‘en wat nou als niemand het wil publiceren?’ maar lastig vind om over na te denken. Want tsja – je stopt toch je ziel en zaligheid in dat boek.

Aan het werk schrijven!

Op een gegeven moment werden de laptops gepakt en gingen we aan de slag; ik verdubbelde mijn aantal pagina’s (ok – niet zo lastig nog, van 3 naar 6 – maar toch! Progressie!) en moest zelfs een keer lachen om mijn eigen verhaal. En dat werd toegejuichd; hoe fijn is dat? Af en toe zei een van ons iets en na twee uur werken was eigenlijk iedereen tevreden. Met Jedida sloot ik af met een wijntje in de zon – want Buitenhuis is ook nog eens een heerlijke plek om te mogen schrijven. Ik fietse naar huis met een hoofd vol inspiratie, een idee voor twee blogs (ja, daarvan is dit er een) en het gevoel dat deze week goed is begonnen. Wat wil een mens nog meer?

Meer leden – dat willen we graag. Dus denk je nou ‘ik wil ook aansluiten’ – eenmalig of structureel: reageer vooral. Onze volgende afspraak is op 27 augustus om 14u; bij Buitenhuis aan het Valkenburgse meer.