Letterlijk vertaald betekent Fernweh de pijn naar ver weg. Het verlangen om je vertrouwde omstandigheden te verlaten en de wijde wereld te verkennen. Ik lijd hier duidelijk aan en ik denk mijn eega ook wel. Anders waren we ook niet naar Oostenrijk vertrokken. En gingen we niet zo graag steeds ergens anders op vakantie.
Een vakantiebestemming uitzoeken
Zo ergens na Oud & Nieuw in Wenen en een paar dagen Parijs in januari, begonnen we plannen te maken voor onze volgende vakantie. Meestal vliegen we bij het plannen van hot naar her en weer terug. Zo ook dit jaar. Vers terug van onze prachtige treinvakantie, maakten we vorig jaar al plannen voor een reis naar de VS, onze oude vakantieliefde. Een verkiezingsjaar, altijd boeiend om dat ook even ter plekke te zien. Maar we kwamen niet tot een route waar ons hart sneller van ging slaan.
Van Buenos Aires naar Budapest
Even dachten we aan een wijnreis naar Frankrijk – onze opgedane kennis in de praktijk brengen. Maar ja – Fernweh dus. We gingen al eens naar de wijngebieden aan de Loire, het moest iets avontuurlijkers worden, iets waar we nog niet waren geweest. Buenos Aires popte op, een stad waar we al lang een keer heen willen. Maar in juni was het lastig om een vervolg te geven aan onze reisplannen. Een reis naar de nieuwere wijngebieden dan, bijvoorbeeld die in Budapest en dan door naar Polen, misschien wel Griekenland. Of naar het Verenigd Koninkrijk, waarom niet? Niet ver, maar wel anders. En buiten tripjes naar Londen waren we er nog nooit.
De transsiberië expres – maar dan anders
Tijdens een etentje ging het over een oude droom: met de trein naar Moskou en St. Petersburg. We werden beiden enthousiast bij dat idee. Ik opperde dat we dan misschien wel de transsiberië expres konden nemen. Maar dat bleek best wel heel duur en ook wel heel veel uren in de trein. Maar zo sprak mijn eega ‘waarom zoeken we niet zelf een route uit? En gaan we dan ook naar Istanbul? En terug via Griekenland?’
Visa, trein, vliegtuig
Het plan was geboren. Ik zocht uit welke visa we nodig hadden, hij plande een route. We zouden starten in Köln, waar mijn eega eerst nog naar een mooi concert zou gaan. Dan richting Berlijn of Hamburg – twee mooie routes. Welke we zouden kiezen hing nog even af van vrienden in Polen die we op gingen zoeken. Wit-Rusland stond op de lijst, net als dus Moskou en St. Petersburg. Dan door naar Odessa en met een korte vlucht naar Istanbul. Vanuit daar zouden we met de trein weer teruggaan naar huis.
Voor onbepaalde tijd uitgesteld
Ons volgende interrailavontuur – een dat zeker zo gaaf zou zijn als dat van vorig jaar. 14 mei zouden we vertrekken. Maar natuurlijk staat er een dikke, vette streep door onze plannen. Fernweh – hoe lang zal het duren voor we dat gevoel weer kunnen verlichten?
Heel begrijpelijk. Ik heb niet echt Fernweh, ik heb meer zoiets van dat het tijd is voor “Tapetenwechsel”, gewoon iets nieuws zien en beleven, nieuwe “input” krijgen en niet meer de heel kleine groep van dezelfde mensen weer en weer zien die je door Covid-19 alleen maar nog ziet.
Ik wil graag mijn vrienden bezoeken die ik door omstandigheden al sinds September niet meer in Bremen kon bezoeken. Een telefoontje via Skype is niet hetzelfde.
Mijn reizen in de verleden jaren zijn alleen korte stedentrips gewest maar ik wil ook graag weer eens wat verder weg. Maar op het moment is er zelfs een waarschuwing om 8km verder de grens van Duitsland naar Nederland over te steken, de internationale Intercity trein Amsterdam-Berlijn gaat al weken niet meer.
Wat lange treinreizen betreft zou ik het leuk vinden om bijvoorbeeld eens met de Moskou-Nizza Express te gaan. Maar dat zou ik niet alleen willen doen. https://www.deutschlandfunknova.de/beitrag/lange-zugfahrten-moskau-nizza-express-faehrt-49-stunden
Op het moment blijft eigenlijk alleen maar dromen van wat er misschien later dit jaar weer mogelijk gaat zijn met blijvend “social distancing” maar misschien meer vrijheid dan nu.
O dat is ook een prachtig woord Birgit, Tapetenwechsel. Snap je gevoel heel goed. En inderdaad: buiten de eigen kleine kring mogen zou nu al heel fijn zijn. Denk dat het gevoel van weg willen bij mij nu ook sterker wordt omdat we met een krappe twee weken weg zouden zijn.
“Tapetenwechsel” vind ik altijd leuk. Het zegt zo veel over een behoefde aan tenminste kleine veranderingen.
Ik had het niet precies over het woordje Fernweh maar ik heb voor een blog waar ik af en toe meeschrijf enkele dagen geleden een tekst gepubliceerd die begon met: “Die Tage werden länger, die ganzen sozialen Einschränkungen nerven und man träumt sich mehr und mehr in die „Ferne“, wohlwissend, dass diese auch in den kommenden Wochen voraussichtlich nicht exotischer sein wird als der nächstgelegene Park, ein Waldstück oder die Erkundung eines neuen Supermarkts.”
https://www.kulturhochn.de/amsterdam-light-festival/
Wat heeft Duitsland toch mooie woorden! Zo vind ik Sehnsucht ook zo’n mooie. Verlangen om te zien, ja dat heeft iedereen volgens mij in deze tijd. De laatste jaren zijn we niet meer op vakantie geweest tenminste niet de rondreizen die we eerder maakten en al waren het geen reizen buiten Europa, het waren stuk voor stuk prachtige reizen met als hoogtepunt 3 weken door Scandinavië. We staken in Duitsland over naar Zweden, met de boot. Vandaar uit naar Stockholm,geweldige stad met de nauwe steegjes en het woonhuis van Cornelis Vreeswijk. Daarna de oversteek naar Finland met de duizenden meren. Verder omhoog langs de Russische grens, Lapland.over de Poolcirkel en door naar de Noordkaap. Daarna verder via Noorwegen, de Lofoten en zo verder via de fjorden naar beneden, oversteek naar Denemarken en terug via Duitsland naar huis. Inclusief de oversteken 7700 prachtige kilometers…
Ja Sehnsucht – ook prachtig. Schreef ik ook ooit een blog over trouwens 🙂 Die reis zou ik ook wel ooit willen maken, 3 weken door Scandinavië! Te weinig van gezien.
Voorpret is ook mooi, Astrid.
Warme groet,
Mieke
Ook waar!
Voor mij is het geen pijn naar ver weg maar juist naar dichtbij, het Nederlandse strand met de mooie Hollandse luchten en dan na een wandeling, of een fietstocht door de duinen, een lekker drankje bij een gezellige strandtent. Maar oké het mag ook het strand van Portugal of Spanje zijn, of het heuvelachtige landschap, of juist de iets hogere bergen van Duitsland of een camping langs de Moezel. Hier heb ik eigenlijk geen mooi woordvoor, volgens mij heet dat gewoon heimwee (heimweh)🤗
Oh helemaal onze hobby. (mijn man werkt zelfs indirekt voor het spoor) De Balkan van Slowenien tot aan Montenegro, inkl. bezoek aan Albanie (met binnenlandse treinreis) stond jaren geleden op het programma. Van Martigny via de Grand Bernard (Bus) via Aosta tot Nizza (en dan via Marseille – Besançon) terug naar Zürich. Ja… welke plannen hebben we nog? Heel veel. Maar omdat we nu een poes hebben, die ook graag in de trein reist, maar vermoedelijk minder graag uitwaarts slaapt, moeten we toch iets anders bedenken. Gelukkig hebben we binnenlands ook nog vele mooie trajecten. Veel succes met de sehnsucht nach fernweh. De Lockdown vraagt om stilstand. En dat is ook niet altijd slecht. Succes.