Als je mij een jaar geleden had gezegd dat ik in april 2012 mee zou doen aan een loop van 5 kilometer, geheel vrijwillig en zonder mede-loper(s), dan had ik je voor gek verklaard. En niet alleen ik had dat gedaan… Sinds september 2011 ben ik aan het hardlopen – 2 tot 3 keer per week ren ik door het park, van de Sill naar de Inn en afhankelijk van hoeveel tijd en energie ik heb naar een van de bruggen over de Inn. Nee, ik spring niet mijn bed uit op dagen dat ik ga lopen; soms moet ik me er echt toe zetten. Maar eenmaal buiten voel ik me al beter en als ik terugkom, is mijn hoofd leeg en zijn veel van de dagelijkse ergernissen verdwenen. Heerlijk.
In september vond ik 3 minuten al heel lang – afgelopen zaterdag liep ik 35 minuten en 46 seconden aan een stuk tijdens mijn eerste officiële 5K loop, de Fruhlingslauf. Eigenlijk zou ik met iemand gaan, maar die haakte op het laatst af – gelukkig werd ik door mijn eega gemotiveerd om toch te gaan. In de ochtenden loop ik immers ook alleen. En dus integreerde ik met enkele honderden Tirolers – want hardlopen is hier een heel veel beoefende sport. Op welke tijd ik ook loop, ik kom eigenlijk altijd wel mensen tegen.
Mijn tijd viel me nog een beetje tegen – maar anderzijds dit had ik in september nooit van mezelf verwacht. Mijn man ook niet trouwens 😉 Als bewijs nog wat foto’s.
Echt top, je mag trots zijn op jezelf! Dat het een lekker gevoel geeft, dat weet ik wel zeker, omdat ik in een ver verleden zelf ook gelopen heb:)
Goed bezig dochtert -XXX-
Goed gedaan! En wat een leuke foto’s. Nu samen nog eens lopen!
Ja dat lijkt me wel leuk ja, een keer samen lopen! 12 mei in Innsbruck?> 🙂 Nee flauw, komt nog wel eens als we dichter bij elkaar wonen!
goed gedaan!!!