Een van de dingen die ik mis aan het wonen in het buitenland is het meemaken van de lokale tradities. Als toerist kun je natuurlijk veel meemaken in een land, maar als je er echt woont dan leer je ook de tradities kennen en de normale gang van zaken. Een van de meer bijzondere dingen die ik in dat opzicht mocht meemaken is het Junggesellinnenabschied van een vriendin uit Erlangen. Toen we werden uitgenodigd voor de bruiloft van een collega van mijn eega in Griekenland, waar zij oorspronkelijk vandaan komt, twijfelden we dan ook geen moment: natuurlijk gingen we erheen! En als je dan toch gaat vliegen, dan kun je ook wel lekker er even een vakantie van maken.

Athene was onze eerste kennismaking met het vasteland van Griekenland – we waren eens op Kreta en op Rhodos. Athene is heel anders.  De eerste avond liepen vanuit het hotel richting centrum en zagen we de griebuskant van een grote stad. Niet dat we ons onveilig voelden – Rotterdam is immers ook een grote stad, laten we dat niet vergeten 😉 – maar helemaal prettig voelde het niet. We kwamen wel direct in een leuke restaurantje terecht – gewoon, op de bonnefooi gevonden – omdat we de naam zo leuk vonden. De volgende ochtend scheen de zon en zag alles er al iets minder groezelig uit – maar het stonk wel een beetje meer. Niet alleen in de straatjes om het hotel heen, ook in verschillende straten rond het centrum hing een onaangenaam luchtje en zie je overal graffiti en lege, vervallen huizen. Maar anderzijds zie je ook gezellige restaurantjes en veel gebouwen uit de oudheid. Met als toppunt natuurlijk de Acropolis en, vond ik, de resten van de tempel van Zeus. Als je de pilaren ziet die er nog staan, kun je alleen maar bewondering hebben voor hoe ze dit in de oudheid hebben gebouwd. De zon scheen lustig in Athene en we hebben enorm lekker gegeten op veel verschillende plekken; mooi om te zien maar verliefd ben ik niet geworden. Toch is Athene wel een aanrader voor een dag of 3. De geschiedenis is zo tastbaar op zo veel plekken – indrukwekkend om te zien!

Na 3 dagen reizen we door naar Thessaloniki – de tweede stad van Athene. Inmiddels is het weer omgeslagen – in Nederland stralend weer en in Athene bewolkt. Voorspelling voor Thessaloniki: regen. Ja regen ja – in Griekenland, in september. Daar sta je dan met je koffer vol zomerkleding en open schoentjes. En met een bruiloft in het verschiet die voor een groot deel buiten zal plaatsvinden… De aankomst in Thessaloniki viel dan ook letterlijk in het water – geen taxi te spotten bij het station dus toch maar lopend naar het hotel. Na even snel omkleden meteen een leuk restaurant opgezocht – tsja deze vakantie is toch echt wel een vakantie van lekker eten. Want wat is de Griekse keuken veelzijdig en eigenlijk is alles even lekker – van vlees tot vis tot groenten.

Thessaloniki is een vriendelijkere / gezelligere stad dan Athene. Mensen zijn aardiger, er is minder groezeligheid (ook al is het hier soms een beetje rommelig – maar ja dat hoort ook wel bij Griekenland / Zuid-Europa) en het lijkt wat meer op het Griekenland dat we van de eilanden kennen. Er zijn genoeg kerken en musea om een dag of 2, 3 te vullen en daarnaast zijn er veel winkeltjes. En restaurantjes 🙂 Het is alles bij elkaar een stad waar ik nog wel eens heen zou willen – bijvoorbeeld een dag of wat op doorreis naar Santorini.

En dan de dagen waar het allemaal om ging: de Griekse bruiloft! Vrijdag worden we met een bus opgehaald – alle buitenlanders in een bus 🙂 Geheel in Griekse stijl komt de bus wat later en zitten we pas tegen 22u aan het diner – een buffet met allemaal heerlijke Griekse gerechten. Iedereen lijkt iets te willen vertellen over het bruidspaar – dus er zijn veel stukjes. Leuk – want zo leer je het paar kennen. Het zorgde ook voor een late avond en dan moet de bruiloft nog beginnen! Op zaterdag verkennen we de omgeving met de bus – de bruiloft begint pas rond 17u namelijk, dus genoeg tijd om te kijken waar de bruid vandaan komt. Grevena is veel groter dan we hadden gedacht. En ook hier heerst de Griekse gemoedelijkheid.

Dan is het toch tijd om ons om te kleden: tijd voor de trouwerij! Het is een traditionele Griekse bruiloft – volgens de bruid zelf lijkt het allemaal griezelig veel op de gebeurtenissen uit My big fat Greek wedding. Ik moet de film maar eens kijken om te zien of dit voor ons als gasten ook zo geldt 😉 De bus zit vol – vooral met buitenlandse gasten, maar ook met wat Griekse gasten en de bruidegom. Luid toeterend komen we bij het huis aan waar de bruid zich bevindt. Er is muziek, er is bier en er wordt al gedanst. En: er wordt veel omhelsd en gekust. De dames verstoppen zich bij de bruid in huis – de bruidegom en de koumbarus (in feite een soort van getuige, maar de rol gaat wel iets verder) moeten daar binnen komen. Dit gaat gepaard met onderhandelingen – met geld, met beloftes – en met het opvullen van de schoenen van de bruid met geld door de koumbarus. Heel bijzonder om mee te maken! Daarna leggen we de 500m van de kerk af met de hele stoet van ik denk zo’n 300 mensen. Dat loop je normaal in 5 minuten maar vooraf hoorden we dat dit wel een uur kan duren. Het was iets korter dan dat – maar door het dansen, stilstaan, drinken en weer door dansen duurt het echt wel even. Als dames liepen we voorop – waarbij de Griekse dames van jong tot oud zich heel soepel en gracieus bewegen. Daar kunnen we nog wat van leren in Nederland! Dat blijf ik overigens de hele avond denken 😉

Dan is er de ceremonie in de kerk. Geen woord heb ik er van verstaan – er wordt ook geen gelofte uitgesproken door bruid en bruidegom en er wordt ook geen ja gezegd tegen elkaar. De priester is aan het woord, ondersteund door twee zangers (in dit geval – ik weet niet of dat altijd zo is). Het is heel meeslepend – hypnotiserend bijna. De kerk was ook prachtig – dus ik heb veel rondgekeken. Dat mag ook – de diensten zijn niet zo strikt als in Nederland. Bij mooi weer gaan veel mensen ook naar buiten – nu was het wel droog maar het was geen prachtig weer. De meesten bleven dus binnen – maar daardoor was er niet voor iedereen een zitplek. Na de ceremonie onthalen we het net getrouwde paar… door rijst te gooien! Wat jammer dat we dat in Nederland niet meer mogen doen – fijn voor de duiven natuurlijk, maar het is wel bijzonder hoor, zo’ n regen van rijst. Het zit in prachtige zakjes – alles wat we krijgen is sowieso met zorg gemaakt en uitgezocht. Nichtjes helpen met alles en delen alles ook vol trots uit. Op vrijdagavond kregen we bijvoorbeeld koekjes, mooi ingepakt, en zaterdag bruidssuikers. Later op de avond ook nog een kaarsje met versieringen.

Na de ceremonie zijn er nog wat foto’s en dan is het terug naar het hotel, waar het feest is. Dat begint met een diner – met denk ik ook zo’n 300 mensen. We horen dat dit voor een Griekse bruiloft nog niet eens heel veel is. Ergens ook logisch – door hoe je door de straten loopt van het dorp (met muziek en dans) kun je niet even stiekem trouwen. En als je de ene buurvrouw uitnodigt, moet je de andere ook uitnodigen. Voor de ouders is dit ook het moment om te laten zien hoe trots ze zijn op hun dochter – dus vrienden en collega’s van ouders komen ook allemaal. Geheel in Griekse stijl wordt de tafelschikking iets minder serieus genomen – ‘ons’ bordje was dan ook verdwenen. Gelukkig vonden we snel een ander plekje en konden we genieten van heerlijke voorgerechtjes (beetje zoals de Spaanse tapas), een vleesgerecht en nog een toetje.

En toen… tijd voor de dans. Ook hier heeft het kersverse echtpaar de eer om de dansvloer te openen. Met hun eigen liedje – langzaam en dan snel. En daarna is het tijd voor Griekse dansen – prachtig om naar te kijken. Ik kan het niet zo goed uitleggen – eigenlijk moet je het zien. Ondanks de kleine dansvloer maken ze ruimte voor elkaar, dansen ze samen in een zelfde ritme en gaat het allemaal naadloos in elkaar over. Zodra de Nederlanders mee gaan doen, ziet het er wat minder strak uit 🙂 Maar de passen worden geduldig voorgedaan en het plezier is er niet minder om. Als het tijd is voor de Nederlandse polonaise zie ik de Grieken eerst onwennig en lacherig kijken – maar natuurlijk doen ze mee. Toch zie ik liever de Grieken dansen. Al van jongs af aan leren ze deze dansen – niet zo gek dus dat het er zo gracieus uitziet. Griekse en Nederlandse muziek wordt afgewisseld, later ook met Engelstalige nummers en langzaam maar zeker gaan er mensen weg. Het was een prachtige avond – waarbij kijken bijna net zo leuk is als zelf meedansen. Want dat deden we ook – ja zelfs mijn eega ja.

Het was een bijzondere reis – weer heel wat anders dan Japan of Amerika. Maar Griekenland smaakt naar meer – letterlijk en figuurlijk 🙂