Om 8u de deur uit, om 21.20 kom ik thuis. Lange dag – nog langer doordat ik op een minuut na de trein miste in Den Bosch – ik ben moe, het regent en ik heb geen zin meer. Thuis is het donker – want mijn eega is zwemmen. Ik ren naar huis als ik uit de tram stap – had ik al gezegd dat het regent? – en glijd nog bijna uit over de traimrails. Dat zou roet in het eten gooien van de voorbereiding! Ik vloek even en loop toch wat rustiger verder. Voordeur open en toch even langs de brievenbus – jeej kaartjes! Sommige handschriften herken ik al, sommige enveloppen heb ik al voorbij zien komen op Facebook en Instagram. Maar er ligt ook een envelop voor Cardcetera. Uit Portugal. Even denk ik ‘Ana!’, maar dan zie ik de afzender: een meneer uit de Algarve. Even denk ik ‘via Postcrossing dan?’ Maar nee – waarom zou je dit dan aan Cardcetera adresseren. Drie kaartjes zitten er maar liefst in deze envelop.

De meneer schrijft dat waar hij woont het lastig is om niet-toeristische kaartjes te kopen. Hij schrijft dat hij Cardcetera leerde kennen door de kaarten die werden weggegeven vanwege de 40 miljoenste kaart via Postcrossing. Dat hij niet heel veel geld heeft. En dat hij zo graag wil bestellen, maar dat dit via de site niet lukte. Dan schrijft hij  op wat hij wil bestellen. 9 kaarten – maar of ze aangetekend verstuurd kunnen worden. Hij zal het geld overschrijven – als ik de gegevens mail.

Ik ben ontroerd – iemand wil zo graag bestellen, dat hij zelfs de moeite neemt om alles op kaartjes te schrijven en dit naar mij opstuurt. En dan vragen mensen mij soms waarom ik een webwinkel in ansichtkaarten heb. Nou – hierom dus. Omdat ik zo’n geweldige post krijg soms. En zo’n leuke reacties. Soms zijn reacties ook stom – maar dat vergeet ik nu even. Nu ga ik morgen deze meneer zijn kaartjes opsturen. Met een lief briefje erbij. En zonder rekening. Gewoon – omdat het kan. Omdat hij me dit fijne gevoel gaf na een lange dag.

Deze kaartjes gaan op weg naar Portugal