Een dankwoord in het roman – het komt steeds vaker voor. Toch deed ik het niet. Ik had het namelijk op 8 mei willen uitspreken. Nu dat niet kan en je online van de boekpresentatie kunt genieten, twijfelde ik weer. Ga ik het opnemen? Dan zou ik het moeten voorlezen en dat zag ik niet zo zitten. En dus staat het nu hier, op mijn blog. Een bedankje aan iedereen die me gesteund heeft in het schrijfproces. Eigenlijk geldt dat voor iedereen die ik regelmatig zie of die mijn blog leest – want iedereen vroeg hoe het schrijven ging of gaf reacties. De volgende mensen deden nog net wat meer. Ze schreeuwden me toe op mijn pad ‘ga door, je komt er wel.’ Of ze stelden kritische vragen. Waar ik ze soms ook om vervloekte…

Zonder jou was dit boek er nooit geweest. Het hoefde er van jou niet te komen, maar je zag dat het voor mij noodzakelijk was. En dus steunde je me. Ook door soms kritisch te zijn, omdat je dacht ‘dit kan beter.’ Je hebt me vaak een laatste duwtje in de goede richting geven. Richting de schrijfcursus, richting een week alleen schrijven en ook richting een prachtige cover. Lieve Steven, wat je ooit hebt gezegd is echt waar: 1 + 1 is bij ons geen 2, maar 3. En misschien wel 4.

Schrijven doe je alleen, maar het schrijfproces is veel leuker als je het met mensen kunt delen. De eerste met wie ik het lang geleden al deelde was Marta – de plannen waren nog vaag, werd het een scrapbook of toch een roman. Komt het op gewoon papier, of moet het iets bijzonders worden? En toen het plan eenmaal echt vorm kreeg, was dat na een gesprek met jou en Eduard over boeken en schrijven. Je opmerking ‘dan was het nog niet het beste verhaal dat je in je had’ heeft me regelmatig doen besluiten ‘nee, het is nog niet af.’ Nu wel.

Jet, je vroeg mij in een mailtje of ik jou misschien meer kon vertellen over je boek schrijven en uitgeven. We werden schrijfmaatjes en de middagen en avonden met jou hebben me niet alleen veel schrijfmeters opgeleverd, maar ook veel mooie gesprekken. Wat ben ik blij dat je mij hebt gemaild! Ik hoop dat we nog vaak samen ergens gaan zitten met onze laptops. En ik hoop dat ik over niet al te lange tijd jouw roman in handen mag hebben.

Lieve dames van de caravan schrijfvakantie, lieve schrijfmeisjes: wat ben ik blij dat ik naar Marelle ben gegaan, daar op die berg in Portugal! Allemaal totaal verschillend, maar allemaal met een liefde voor boeken, schrijven en gezelligheid. De reünie tijdens het weekend in Frankrijk kwam op precies het juiste moment! Ella-Mae, ik denk nog vaak terug aan het gesprek bij de pipowagen, bedankt voor het duwtje. En schrijf door – want ik wil zo graag weten wat het plot is! Elly, je was onmisbaar als meelezer en kritisch paar extra ogen. En wat ben je een prachtig mens. Kim, ik hoop dat Werner je niet teleurstelt in zijn uiteindelijke vorm! Ik wacht op je eerste manuscript. Laura, ik geniet van je heerlijk andere kijk op eigenlijk alles en van je openheid. Marja – Maxima – bedankt voor de avondjes met port, je compassie en je enthousiasme. Ik hoop snel bij je op je balkon te zitten, dat wordt de hoogste tijd. En Marelle: show, don’t tell. Maar in dit geval ga ik het toch zeggen: dank je wel dat je me hebt geholpen mijn schrijfstem te vinden.

De webinars van Sanne en het selfpublishing event van Boekengilde hebben me overtuigd om dit boek zelf uit te geven. Daarbij heb jij, Sanne, mij voorzien van heel veel tips en feedback. Vooral ons gesprek in Amersfoort heeft mij veel gedaan. Blijf zo enthousiast! Maar ook Ellen, Freddie en Nicole: veel dank voor alles.

Lieve Eefje, zombies in Innsbruck gingen me te ver. Maar je gaf me wel te denken over wat mijn boek tot op dat moment miste.

Lex, dank voor je professionele, kritische blik en het inzicht dat iets niet direct een goed verhaal is, alleen omdat het echt gebeurd is. Daar zal ik nog vaak aan denken.

Lieve pap en mam, dank voor alle steun tijdens de Innsbruckse jaren. Papa, dank je wel voor de woensdagfoto’s en je feedback op alle blogs. Mama, dank je wel voor je rotsvaste vertrouwen.

Dank aan iedereen die mijn verhalen over Innsbruck en over het schrijven van dit boek heeft aangehoord.

En als laatste, maar zeker niet minste: dank aan alle lezers. Want zonder lezers is een boek niet meer dan een verzameling woorden.