Zoals ik al schreef: het begin- en eindpunt van onze reis lagen al snel vast: Chicago werd het begin en Seattle het eind. Andersom had ook gekund, maar omdat Chicago veel groter is en je daar dus prima een paar dagen kunt acclimatiseren, is dit logischer. Althans – dat is mijn uitleg. Het kan zijn dat als u mijn eega naar deze volgorde vraagt, hij u een ander antwoord zal geven. Enfin – Chicago dus. We komen er aan het begin van de middag aan en de rij bij de douane is hughe – althans als je een nieuwe ESTA hebt. En die heb ik – want ik heb een nieuw paspoort. Arme eega – hij moet mee in de rij, want je moet als gezin de grens over. Gelukkig verloopt het allemaal soepel, geen al te lastige vragen en binnen twee uur zitten we in de metro die ons via het centrum naar ons hotel zal brengen. Dat lukt allemaal en om te voorkomen dat we meteen gaan slapen, nemen we de metro weer terug naar het centrum. Daar lopen we meteen naar de via Tripadvisor gevonden pub van Miller – heerlijke burgers! Met gratis refill – het Amerika-gevoel is er nu helemaal. Snel nog even naar Barnes & Noble en dan gaat het lampje toch echt uit.
Riverwalk Chicago
Wrijf het er maar in – GnR in Chicago, maar pas als wij al weer even thuis zijn
Dat Amerika-gevoel wordt de volgende ochtend nog verder versterkt met het wegwerp services bij het ontbijt – we hebben nog nooit in een hotel gelogeerd met ‘echt’ servies (nb: dat kunnen we niet meer zeggen na verblijf in het volgende hotel! Unicum!). Makkelijk is het natuurlijk wel – maar zou het ook milieuvriendelijk zijn? Ik vraag het me af…. Hoe dan ook, tijd om Chicago echt te gaan verkennen. Op zondagochtend is er natuurlijk een hardloopwedstrijd – een colorrun. Op zijn Amerikaans, dus met heel veel deelnemers, harde muziek en veel kleur. We lopen er een beetje omheen en lopen verder langs Lake Michigan – wat ligt Chicago prachtig! Ook lopen we een stukje van de Riverwalk – met mooi uitzicht op de wolkenkrabbers. We eten ramen (note to self: namen van restaurants noteren – zo makkelijk vind je ze anders niet terug met 3500 restaurants in een stad!) en gaan dan door naar het Museum of contemporary art – met een prachtige tentoonstelling van de uit Chicago afkomstige Kerry James Marshall. Ik zal maar eerlijk zeggen dat ik meestal weinig heb met hedendaagse kunst – maar dit vond ik echt prachtig. Jammer dat er maar van twee schilderijen een kaart te koop is. ’s Avonds eten we bij een pizzeria – we lopen toevallig langs de nummer 1 pizzeria van Chicago maar daar is de wachttijd zo lang dat we op goed geluk een andere kiezen (die ik dus ook niet kan terugvinden).
Werk van Kerry James Marshall
De volgende dag beginnen we in het Art Institute – daar wilde mijn eega sowieso heen en ik ook toen ik zag dat er een tentoonstelling met Amerikaanse schilderkunst uit de jaren 30 zou zijn: Hopper! Het is een enorm museum – we zien veel, maar slaan ook het nodige over. Als je er heen gaat: bepaal vooraf wat je echt wil zien! Tenzij je iemand bent die een hele dag in een museum kan en wil doorbrengen. Aan mij is dat niet besteed – op een gegeven moment ben ik ‘kunstmoe.’ Na de lunch bij een van de lokale sandwich-restaurants (de Potbelly geloof ik – een soort Subway, maar dan net anders) was het tijd voor wat platen- en boekenzaken. En daarna was het tijd voor Chinatown – waar we aten bij MingHin en ik me bedacht dat Chinese restaurants in de VS best lijken op die in Japan.
Gelukskoekjes – what else?
Dinsdag is onze laatste dag in Chicago en de laatste dag zonder auto. We stappen net voor de Loop (een stukje van de metro in Chicago dat in een rondje oftewel een loop loopt) uit en wandelen naar het Adler Observatorium. Daar gaan we niet naar binnen, maar we lopen er wel omheen vanwege het mooie uitzicht op Lake Michigan. Dat komt toch op mijn verlanglijstje hoor – een huis aan het meer. Of in ieder geval een huis aan het water – ja ik weet het, dat hebben we nu ook. Maar voor ‘later’ dus 😉 We lopen verder naar Buckingham Fountain – u weet wel, uit de openingstune van Married with Children. Voor de jongere lezers onder ons: zie YouTube! Na de lunch bij een van de vestigingen van The Corner Bakery gaat mijn eega nog even wat platenzaken bezoeken. Aangezien ik daar weinig (lees: niets) te zoeken heb, ga ik mijn eigen weg. Ik zit een tijdje bij de Cloud Gate – lekker mensen kijken – en besluit dan toch ook maar naar de Navy Pier te lopen. Ik had een beetje iets verwacht als de boulevard en de pier in Scheveningen – maar helaas. Het was er stil, veel winkels waren dicht en er werd druk opgebouwd voor een sportevenement later in juni. Met een enigszins onbevredigd gevoel liep ik terug naar het centrum – waar we samen de dagen in Chicago afsloten in het restaurant waar we de eerste avond aten. Weer goed – ook al was het nu nog drukker dan op zaterdag.
Buckingham Fountain – mooie rustplek
Sommige mensen zeggen dat Chicago leuker / mooier / beter is dan New York. Of dat zo is – ik kan het niet voor je beslissen. Het is iets minder druk, heeft ook veel mooie musea en de ligging aan het water is prachtig. Ga je voor de winkels, dan is New York denk ik leuker. Ik denk dat je er zeker een week kunt blijven – als je ook wat uitstapjes doet en bijvoorbeeld een tripje op Lake Michigan maakt. Voor ons was het zo lang genoeg – het was tijd om echt aan de roadtrip te beginnen!
Gaaf zeg, krijg er weer helemaal het Amerika-gevoel van! Chicago gaat op het lijstje!