Weet je wat ik zo fijn vind aan het schrijversleven? Dat je zoveel kunt bijleren. Van andere auteurs en van uitgeefprofessionals.
Bijleren over schrijven

Ruim een miljoen Nederlanders wil een boek schrijven. Er zijn er heel wat minder die het ook echt doen. In deze blogs vertel ik meer over hoe ik dat heb aangepakt, hoe mijn schrijfproces er uit ziet. Waar loop ik tegenaan, hoe los ik het op?
Weet je wat ik zo fijn vind aan het schrijversleven? Dat je zoveel kunt bijleren. Van andere auteurs en van uitgeefprofessionals.
De kerstvakantie staat dit jaar in het teken van niet te veel op pad gaan. Voor mij betekent het ommetjes in de buurt, lezen en… schrijven!
1 november nadert met rasse schreden. En dat betekent tijd voor NaNoWriMo! En dit jaar lijkt me dat het ideale moment om schrijfmeters te maken.
Tijdens onze dagen in Innsbruck, ontdekte ik iets over hoe goed het Goldenes Dachl eigenlijk aangegeven staat. Hint? Een stuk beter dan ik altijd dacht!
Als je boek eenmaal verschenen is, dan ben als je als selfpubber nog lang niet klaar! Sterker nog: dan begint het eigenlijk pas. Ik neem je verder mee op pad. In dit blog: de rol van NBD Biblion.
Het is wat, dat schrijfproces. Soms denken mensen dat ik ze uitlach, een andere keer zit ik zo maar een half uur in een badkamer. En dat is nog leuk ook.
Een tekst is niet in een keer goed. Althans, meestal niet. Maar wat verandert er nu van versie 1, via versie 2 naar de uiteindelijke eindversie? Een kijkje achter de schermen van mijn schrijfproces.
Reacties van lezers laten me regelmatig nadenken. Dit keer over de vraag voor wie ik eigenlijk schrijf. En waarom.
Het moment is daar. Het moment waarop ik denk ‘hoe nu verder?’ Het moment waarop ik denk ‘waarom deze vorm, dit boek?’
Vier maanden geleden stuurde ik mijn manuscript in; ik schreef 24 juli groot in mijn agenda. Maar hoe staat het er nu mee – heb ik al wat gehoord? En maakt dit nog uit, nu ik toch zelf ga uitgeven? En hoe staat het daar eigenlijk mee? Op al deze vragen krijg je nu een antwoord.
Aan het einde van mijn week in Vlissingen was het boek nog net niet af. Maar vlak daarna, op een gewone dinsdagavond, was het dan zo ver.
Inmiddels ben ik al drie weken terug van mijn week in Zeeland, waar ik heerlijk ongestoord aan mijn manuscript kon werken. Maar zou ik het je aanraden, zo’n week alleen, alleen jij en je boek in wording? En waarom wel of niet? Het uitgebreide antwoord lees je in dit bericht.
Dag 7 – de laatste dag al weer van mijn week ongestoord schrijven. Vooraf had ik natuurlijk een doel en dat doel, dat was ambitieus. Een eerste, grove versie. Wat denk je, heb ik dat gehaald?
Twee dagen had ik nodig voor deel vier. Hoe dat schrijven ging? Dat lees je nu op het blog.
Dag vier – het begint een beetje eenzaam te worden in Vlissingen. Gelukkig komt er bezoek. Maar is dat handig?
Mis Geen Enkel Verhaal
Ontvang als eerste nieuwe bericht in je mailbox.