Lieve lezer,
Weet je wat dat schrijversleven, dat schrijven en zelf uitgeven zo geweldig maakt? De fijne mensen die ik erdoor heb mogen leren kennen en waar ik zoveel van mag leren.

Bijleren van schrijfsters

Ik mag graag iets nieuws leren en het schrijven en uitgeven zorgt ervoor dat ik steeds bijleren. Bijvoorbeeld van andere schrijfsters die ik interview voor Boekrecensies en voor Queesten. Zo sprak ik onlangs Aline van Wijnen, die me vertelde dat zij bij het schrijven afgaat op haar stemming.

Soms heb ik niet genoeg rust om te schrijven. Dan is mijn hoofd te vol of gebeuren er dingen in mijn leven die te veel aandacht vragen. Soms kan ik dan juist afstand nemen van die gebeurtenissen door te gaan schrijven. Maar soms ook niet, dan is de gebeurtenis te heftig. Daarom werk ik ook nooit in een  vaste volgorde bij het schrijven. Als ik verdrietig ben, kan ik geen vrolijke scenes schrijven. Dan ga ik dus verder met een scene die misschien in het boek nog niet aan de beurt is, maar die beter past bij mijn stemming.

Verder lezen? Je vindt het interview hier.

Gaby Rasters drukte me weer even met de neus op de feiten als het gaat over het belang van een genre.

Zelf vind ik ‘Een vleugje Londen’ wel echt een feelgood, maar van lezers hoor ik dan terug dat ze het toch een roman vinden, dat er toch een diepere laag in het boek zit. Ik houd zelf niet van definities en labels. Ik wil een boek schrijven waar mensen een brok van in hun keel krijgen. Wat voor soort boek het dan is, vind ik minder belangrijk. 

Verder lezen? Je vindt het interview hier.

Bijleren van uitgeefprofessionals

Er zijn ook de professionals op meer technisch gebied waar ik mee spar en van leer. Aaf bijvoorbeeld, die het drukbestand maakte voor de Duitse vertaling van mijn boek. Ja die vertaling is er ineens!
Verloren in Tirol, met dank aan vertaalster en vriendin Daniela. Daar sprak ik ook veel mee over sommige zinnen en wat die precies betekende. Het liet me weer eens zien hoe mooi de Duitse taal is. En ik werd er ook trots van. Trots op zinnen uit mijn boek, zinnen waarvan ik vergeten was dat ik ze had geschreven.
Toen ik het Duitse e-book uploadde, moest ik denken aan de zin ‘Ik had al heimwee naar Amerika voor ik er weg was.’ Die zin heeft vanaf de allereerste versie in het manuscript gestaan. Het was de zin waarvan een van de schrijfmeisjes verzuchte ‘die mag je er nooit uit halen, uit je verhaal.’ Dat heb ik dus ook niet gedaan. En in het Duits klinkt de zin net zo mooi. Vind ik. Hoe denk jij daarover?

Ich hatte schon vor meiner Abreise Heimweh nach Amerika.

Uit Verloren in Tirol.

Bijleren over YouTube

Van de meeste van die fijne gesprekken is geen ‘bewijs.’ Vaak zijn de gesprekken online en is er geen gezamenlijke foto. Maar een van de gesprekken is pas opgenomen en als tweeluik op YouTube gezet. Vincent interviewde mij namelijk voor zijn YouTube-kanaal. Ik leerde dat licht belangrijk is voor zo een opname en een mooie achtergrond. Of dat gelukt is? Kijk zelf maar! Hopelijk leer je wat nieuws. Over mij, of over schrijven en uitgeven. En ik vertel in deel twee ook nog over Madame Bonheur.

Binnenkort volgt nog een blog met tips van Vincent over YouTube trouwens. Alvast een tip van mij: Poets je bril voor je het interview start…