Ik ben altijd een beetje huiverig als een held van vroeger weer gaat optreden – kopen we wel of geen kaartjes? Want je zult toch meemaken dat het tegenvalt? Dat iemand niet meer (live) kan zingen bijvoorbeeld, of dat hij niet meer kan dansen of onvriendelijk is tegen het publiek. Ik schrijf bewust hij en held overigens – ik ga namelijk zelden tot nooit naar een concert van een heldin. Meestal valt het mee, of overstijgt het zelfs de verwachtingen, maar soms, soms valt het echt tegen.

17 mei gingen we naar het World Forum voor Nick Cave. Enige twijfel had ik ook nu. Ik zag Nick voor het laatste op Rock Werchter in 2013; het was goed, maar niet magisch. Nu kan dat volgens mij ook niet op een festivalpodium – tenminste, niet als je Nick Cave heet. Bij zijn muziek en show hoort voor mij toch echt wel een kleinere zaal, volledige concentratie en vooral ook duisternis. Geen festivalweide met daglicht in ieder geval. Toch wist hij me mee te voeren. Enfin – het World Forum dus. Zitten tijdens het concert – tsja. Maar we zagen hem al eens eerder in deze zaal en toen ging ook iedereen staan, dus het zou allicht meevallen. Bovendien kwam hij solo – althans, volgens de aankondigingen. Uiteindelijk bleek dat vrijwel alle Bad Seeds er gewoon waren.

We moesten er vroeg heen – de kaarten stonden op naam en we zouden echt allemaal individueel gecontroleerd worden. Op verzoek van de artiest. Het gebeurde ook echt. Wonderlijk. Misschien bang voor de zwarte handel in concertkaarten? Aangezien beide avonden uitverkocht waren had het zo maar gekund. Daarnaast zou het concert ook echt stipt om 20u beginnen. Alzo geschiedde.

Ik weet al niet eens meer wat het eerste nummer was. Ik weet wel dat ik meteen de magie miste. Wat Nick ook zong, het kwam niet bij me binnen. Terwijl hij toch veel oudere nummers zong – zoals The Ship Song en The Weeping Song. Hoewel ik ten tijde van Blixa (voormalig Bad Seed én grondlegger van de Einstürzende Neubauten) genoot van de hardere stukken, vond ik het nu vooral lawaai, alsof de band iets moest bewijzen. Was het de zaal? Was het het publiek? Was het Nick Cave zelf die zich gedroeg alsof hij 20 jaar jonger was en als een Don Juan verschillende dames uit het publiek haalde, daarbij steeds grapjes makend? Het leek bij veel mensen toch in de smaak te vallen – in de recensies lazen we dat Cave beter zong dan ooit en dat het optreden geweldig was – maar voor mij was het vooral alsof hij zelf vond dat zijn muziek niet meer genoeg was.

Eerst dacht ik dat het aan mij lag. Tot mijn man me aankeek en hij ongeveer zei wat ik op dat moment dacht. We vertrokken voor het toegift – iets dat we bijna nooit doen. Maar het was genoeg. Misschien verwachtten we iets dat niet meer kan – de magie van het concert in Tilburg zo veel jaar geleden, Nick en Blixa die elkaar versterken en tot grote hoogte brengen.  Misschien worden we oud – zoals de mensen die tijdens ons magische 013-concert alleen maar konden praten over Nick Cave in Paradiso (waar wij dan weer de Neubauten zagen – inderdaad een magische locatie!). Wie zal het zeggen… Om de herinnering levend te houden, dan maar een oudje van YouTube. Uit dezelfde tour als dat concert in Tilburg…

https://youtu.be/Jn3gNQPAqTg