Lieve lezer,
Ik kan me de eerste keer nog herinneren. Alleen naar een terras, waarom zou je dat doen? Althans, dat dacht ik altijd. En toen gingen we naar Innsbruck. Van een tante van mijn eega kreeg ik de tip om er op uit te gaan, mijn omgeving te verkennen. Ik hoorde het en dacht ‘gezellig hoor, in je eentje.’
De eerste keer
Maar eenmaal in Innsbruck dacht ik er weer aan. En besloot ik om na een bezoekje aan Ikea inderdaad ook maar even wat te gaan drinken op een terras bij het nabij gelegen winkelcentrum. Niet alleen omdat me dat nou zo leuk leek trouwens. Er was ook nog het feit dat bij je bij ons appartement de hele dag betaald moest parkeren. Door langer weg te blijven, had ik dus minder muntjes nodig voor de parkeermeter … Je kunt maar een reden hebben!
Alleen op een terras
Goed, daar zat ik dus, alleen op dat terras met een Apfelschorle gespritzter Apfelsaft en een boekje over Innsbruck en omgeving. Ik weet niet meer precies hoe lang ik er gezeten heb, ik denk ongeveer een half uurtje. Toen vond ik het wel mooi geweest. Op de een of andere manier voelde ik me bekeken en niet op mijn gemak. Dat bleef ook wel zo in de weken die volgde. Ik hoefde niet meer de deur uit vanwege de auto, daar hadden we inmiddels een garage voor gevonden. Maar het duurde daadwerkelijk zes weken om internet te regelen. Internet op je telefoon was toen nog redelijk duur en dus ging ik op zoek naar plekken met WiFi. Dat was er in een aantal cafés en dus moest ik vaker alleen ergens wat gaan drinken. Iets eten, daar begon ik niet aan.
Lekker buitenshuis schrijven, alleen
Inmiddels is dit helemaal omgeslagen. Een van de plekken waar ik het liefst ga schrijven, is namelijk alleen in een café of op een terras. Dat dit niet kon tijdens de lockdown heeft er deels ook voor gezorgd dat er minder uit mijn toetsen rolde. Ik kan heel goed thuis werken, maar thuis schrijven? Nee. Ook tijdens het schrijven van dit blog zit ik heerlijk op een terras, van De Stal in Leiden. Een andere omgeving, het rumoer van mensen om me heen, thee en koffie die op de een of andere manier op een terras lekkerder smaakt dan thuis. Het werkt allemaal mee aan mijn gevoel van positieve inspiratie.
Blijf ik ook eten?
Als het echt een fijne plek is, blijf ik er zitten tot de inspiratie op is. Of het tijd is voor een afspraak, of om naar huis te gaan. Dus ook als ik in die tijd moet lunchen. Avondeten, dat is nog wel een stapje. Tijdens mijn schrijfretraite in Vlissingen deed ik dat wel een keer, maar echt gezellig vond ik dat niet.
Ook alleen naar een terras? Drie leuke locaties!
Mocht je ooit eens in de buurt zijn, deze drie plekken raad ik in mijn omgeving aan om eens te gaan schrijven (of gewoon werken, kan natuurlijk ook):
- Brasserie Buitenhuis bij het Valkenburgse Meer – ook bekend als De Schrijfplek.
- De Stal tegenover Naturalis – een heerlijk plekje, zeker in de zomer op het terras. Tip: probeer de verveine thee 🙂
- Brasserie De Badmeester aan de Wassenaarse Slag – inclusief uitzicht op zee. En: het hele jaar open!
Drie perfecte plekken om alleen te gaan zitten. En wie weet schuift er daarna nog iemand gezellig aan!
Nu ben ik benieuwd: werk of schrijf jij wel eens buitenshuis? Deel vooral je tips! Wie weet ga ik eens bij jou in de buurt aan de slag.
Nu jouw bedenken om alleen op een terras te zitten, ken ik. En doe ik ook relatief weinig. Alhoewel, als ik er dan zit, ben ik eigenlijk best tevreden. Maar samen is gezelliger. Buitenshuis werken, en dan niet in een andere ruimte, die ook van mij is? Nee, dat doe ik niet. Wel doe ik inspiratie op, maar verder vind ikhet vaak te rumoerig om echt te schrijven. Dus ja, alleen in een notitieboekje. Eigenlijk schrijf ik het liefst achter mijn buro (zicht op de rivier) of in mijn atelier.
Kan me voorstellen dat je in je atelier ook lekker kunt schrijven, of met zicht op de rivier!
Wat ook helpt, al is het een illusie: background noise op youtube. Uren doen alsof je in een bibliotheek zit, of op een terrasje, of voor de haard (wel enkel in de winter, met deze temperaturen is dit echt niet wat je wil). Niet alleen veilig, maar ook productief. The best of two worlds.
Goede tip! Ik ga eens kijken of dat werkt. Alleen al omdat jij het zegt 🙂
Ik heb geen enkele moeite om alleen op een terras of in een restaurant te zitten. Als ik dan, dat geldt vooral voor restaurants, om me heen kijk en die stelletjes, nietszeggend bij elkaar aan één tafel zie zitten dan voel ik me zo rijk. Ik hoef niet de schijn op te houden dat het zo gezellig is met zijn tweetjes. Ik kan lekker ongegeneerd om me heen kijken. Bedenken waar iemand vandaan komt en waar hij/zij heengaat. Wat voor beroep die heeft enz. Schrijven doe ik thuis. Wel op verschillende plekjes maar niet buiten mijn leef-/woonomgeving.
P.S. natuurlijk zie ik ook stellen die wel gezellig met elkaar aan het praten zijn en ja, inderdaad, dan kan ik ook een beetje jaloers zijn.
Ja dat kan ik me ook voorstellen. Soms zie je mensen samen aan tafel zitten met een uitdrukking die zegt ‘waarom zit ik hier met jou?’ Dan is alleen zitten en daar een verhaal bij bedenken inderdaad heerlijk!