Gisteravond hadden we het afscheidseten van Stevens werk. Veel gelachen, wat gedronken, nog eens een Wiener Schnitzel gegeten (jaja, dat kan in Duitsland ook, maar toch!) en vooral ook veel gepraat over leven in een ander land, meer in het bijzonder over het leven in Innsbruck. Een veelgehoorde vraag ‘Will you miss Innsbruck or are you happy to leave?’ Tsja… leg dat maar eens uit in een paar woorden aan iemand die je nog niet eerder gezien hebt. Natuurlijk ga ik Innsbruck missen – of in ieder geval het leven zoals we dat hebben geleid hier. Maar tegelijkertijd is er ook het gevoel van een nieuwe start, er iets beters van maken in een helemaal nieuwe omgeving. Mixed feelings dus.
Probeer het zelf maar eens – stel je voor dat je gaat verhuizen uit Eindhoven / Leiden / waar je ook woont. Misschien niet per se omdat je dat wil, maar gewoon omdat het zo loopt vanwege werk / relatie / een fijner huis en beschrijf eens wat je dan gaat missen. De musea? De natuur? De restaurants en cafés? De supermarkt op loopafstand? De bakkerijen en taartwinkels? De leuke buren? De fitnessclub? Je hardloopmaatje(s)? Je fijne collega’s (o wacht, die neem ik natuurlijk gewoon mee ;))? De dagelijkse gang van zaken? De vrienden om de hoek? De dierentuin? De route die je loopt naar werk / huis? Als het goed is vrijwel allemaal dingen die je in de nieuwe stad ook weer zult vinden. Maar toch is er een gevoel van afscheid nemen, van iets afsluiten en weer mensen achterlaten. En hoewel de nieuwe omgeving vast ook heel leuk is (waarom ga je er anders heen ;)) is er toch het gevoel van het onbekende – wat krijg je terug voor wat je achterlaat? Maar er is ook de nieuwsgierigheid, het fijne nieuwe huis en de belofte van iets nieuws.
Dat dus – en dan in een eenvoudig ja of nee graag 😉
Heel, heel veel plezier in jullie nieuwe Heimat! Komt ook hier weer goed, ben ik van overtuigd!!